tag:blogger.com,1999:blog-8610425924626415421.post7572861845831613915..comments2023-06-06T15:14:49.749+02:00Comments on (On) geschreven teksten: Apollinisch of dionysisch boeddhisme ? Een soort oefening in verbazing en een poging tot dialoog Joophttp://www.blogger.com/profile/09516432573133368482noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-8610425924626415421.post-70193516372793721532013-02-21T08:00:27.263+01:002013-02-21T08:00:27.263+01:00Joop
Hoe kom je erbij dat ik ‘filosofie’ en ‘wete...Joop<br /><br />Hoe kom je erbij dat ik ‘filosofie’ en ‘wetenschap’ niet echt positief zou bejegenen. Ik zeg enkel dat er verschillende stijlen zijn. Niet dat de ene beter zou zijn dan de andere. Zelf heb ik als arts een wetenschappelijke vorming gehad en ik voel mij nog altijd het meest vertrouwd met het wereldbeeld van de wetenschap. Dat belet mij gelukkig niet om ontroerd te kunnen worden door muziek of poëzie. <br /><br />Ik ben het volledig met je eens dat het boeddhisme een soteriologie is (alle wezens <em>bevrijden</em>). Deze soteriologie laat zich niet voor één gat vangen. Ze wil <em>alle</em> wezens bevrijden. Daarom drukt ze zich uit in verschillende stijlen en spreekt ze verschillende temperamenten aan (apollinisch en dyonysisch). <br /><br />Als wij in onze zengroep een tekst als de Avatamsaka zijn beginnen zingen is dat uit ontroering. Inderdaad, hoe kun je nu met poëzie discussiëren? Voor de meer apollinisch ingestelden in onze groep (waaronder ikzelf) ben ik de tekst beginnen uitleggen. Als ik schrijf dat we ons misschien beter zouden houden bij het zingen is dat een kritische noot naar mezelf. Is het wel oké om poëzie te willen uitleggen? Kunnen we niet beter de ontroering haar eigen soteriologisch werk laten doen? Nu ja, ik kan het blijkbaar niet laten.<br /><br />Lijden is de vaststelling van waaruit <em>alle</em> boeddhisme begint. Anders was er geen soteriologie nodig.<br /><br />Hartelijke groet<br />Edel Anonymousnoreply@blogger.com