Zou ik dan toch bestaan? Een interview met mij

Het een paar weken geleden gestarte “BoeddhistischDagblad” had het aardige idee mij te interviewen.
Dat interview is inmiddels verschenen. Ik vind het wel mooi, al heb ik het voor m’n C.V. niet meer nodig.
Van de toestemming van het DB, de tekst hier over te nemen, maak ik alleen voor een klein deel gebruik.
Overigens: m’n activisme is verminderd maar zeker nog niet verdwenen. Dat mag blijken uit het verslag van m’n gesprek met het KASKI waarvan ik binnenkort in dit blog mijn versie zal publiceren.
Maar nu Joop Hoek, redacteur en interviewer, niet te verwarren (gebeurt wel eens) met Joop Romeijn:


“ ‘Dat felle, echt geëngageerd zijn, is wel een beetje geschiedenis voor mij’

Joop Romeijn is gepensioneerd orthopedagoog. In boeddhistisch Nederland is hij bekend als een criticaster. Sommigen ervaren hem als lastig, een man die altijd en overal iets op heeft aan te merken. Romeijn omschrijft zichzelf als een ongebonden, geëngageerde, vrijzinnige theravada boeddhist. Wie hij is en waarom hij dingen doet, legt hij uit aan het Boeddhistisch Dagblad.

Een hele mond vol, ongebonden, vrijzinnig, geëngageerd. Allemachtig.
‘Dat felle, het echt geëngageerd zijn, is wel een beetje geschiedenis voor mij. Tegenwoordig beleef ik toch meer plezier aan dhammastudie. Maar kritisch ben ik, en zal ik altijd wel blijven. Ook op mezelf, hoor. Daarom voel ik me ook zo thuis in het theravada boeddhisme. Die is nuchter en bescheiden. Ik heb veel minder met het soms zo irrationele van zen of het geëxalteerde van het Tibetaans boeddhisme.
......”


De hele artikel; is te lezen in het BoeddhistischDagblad van 9 juli
Hoort u het eens van een ander.