(Met updates van 31 mei en 2 juni, zie onder)
Vooraf: bij deze blogtekst wil ik veel feiten bekend veronderstellen, anders wordt het een onleesbaar lang betoog.
Daarom met nadruk: lees eerst of lees ook http://openboeddhisme.nl/ vanaf 22 mei 2015 en lees en kijk http://nos.nl . En uiteraard: lees mijn blogs van 6 mei en 12 mei hierover.
Ook het BoeddhistischDagblad bevat de nodige informatie vaak vermengd met opinie.
OpenBoeddhisme en NOS hebben het over seksueel misbruik van meerdere leraren, uit meerdere boeddhistische tradities: Theravada, Zen en Tibetaans.
Ik wil hier alleen ingaan op het misbruik door de Theravada-monnik Mettavihari.
Nog meer specifiek: op de reacties van zijn directe leerlingen, de (veertien) huidige Vipassana-leraren; en over de organisatie die retraites organiseert, de Stichting Inzichts Meditatie (SIM).
Alleen over deze case omdat dit altijd mìjn traditie is geweest (Praat ik nu in de verleden tijd? Ik weet het niet.)
Zelf heb ik nauwelijks bij hem gemediteerd, maar ben wel naar een paar bijeenkomsten met hem geweest. Ik heb jaren lang gemediteerd bij twee van zijn leerlingen (Jotika en Paul) die duidelijk in zijn lijn instructie gaven; pas de laatste jaren zijn die wat los gekomen van het rechtlijnige 'alleen vipassana; al het andere zoals samatha, metta-meditatie en Dhamma-studie is overbodig, is a waste of time'. Een klein beetje werd het 'Nobele Eénvoudige Pad' van Mettavihari het 'Nobele Achtvoudige Pad' (inclusief dus ook sila)
En ik 2003 bij Mettavihari 'toevlucht heb genomen'. Telt dat nog wel, is me gevraagd? Ja hoor, de toevlucht (tot Boeddha, Dhamma en Sangha) nam ik zelf, dat dat ten overstaan van een monnik plaatsvond, is secondair.
Nog ter informatie: de vipassana in Nederland kent ook nog andere leraren dan die van de Mettavihari-leerlingen. Met name: Matthijs Schouten, Frank Uyttebroeck en Doshin Houtman . Daarnaast zijn er ook in Nederland de vipassana-retraites volgens de methode van Goenka. Over hen gaat dit artikel ook niet.
Een andere opmerking vooraf: terecht wordt gezegd dat onze aandacht en compassie primair uit moet gaan naar de slachtoffers van Mettavihari die mogelijk nu nog lijden aan dit wangedrag.
Als de stille slachtoffers in de publiciteit die nu is losgebarsten een persoon/adres tegenkomen waar ze dit willen melden en bespreken, hoop ik dat en hoop ik vooral dat dat hen helpt. Maar ik wil het hier hebben over een ander thema: het zwijgen en de brokstukken.
Dat betekent dat ik het ook niet wil hebben over een ander thema dat nu ineens veel aandacht krijgt: het instellen van gedragscodes en procedures door sangha's voor het kunnen melden en met een vertrouwenspersoon bespreken van seksueel misbruik door toekomstige slachtoffers. Ik heb twijfel bij deze prioriteit en haastige stap, ook vanwege de wildgroei die er het gevolg van kan zijn. Laten we (Theravadins, andere boeddhisten hebben hun eigen sores) eerst maar eens met elkaar bespreken wat er in het verleden fout is gegaan.
======================================================================
Als stelling en tegelijk als samenvatting van wat ik hier ga schrijven, formuleer ik:
De Nederlandse vipassana-gemeenschap is er niet mee gediend als meteen wordt overgegaan tot 'lessen voor de toekomst'. Eerst zal de crisis, ontstaan door het jarenlange zwijgen van degenen die van het misbruik door Mettavihari op de hoogte waren, tot de bodem moeten gaan.
En de 'bodem', tegelijk de basis van het beoefenen van het (Theravada)boeddhisme is het ethisch tekort van zowel het misbruik zelf als het zwijgen over dit misbruik.
Sleutelvraag: hadden en hebben degenen die er weet van hadden,
het recht om Mettavihari absolutie te geven ? Mijn antwoord: nee
Niet in midden van de zeventiger jaren van de vorige eeuw,
niet midden negentiger jaren, en ook
niet midden tiener jaren van deze eeuw, nu dus.
Op deze drie periodes wil ik inzoomen
======================================================================
'Midden zeventiger jaren '
Het tweede artikel van OpenBoeddhisme volgend hebben Henk Barendregt en Aad Verboom (nu nog behorend tot 'de zeven') er voor gezorgd dat het seksueel misbruik van Mettavihari vanaf waarschijnlijk 1974 niet de juiste consequenties kreeg en hem in Waalwijk gehandhaafd als monnik. En 'de juiste consequenties' staan helder in de Vinaya: het automatisch beëindigen van het monnikschap, spijtbetuiging of zo speelt geen rol bij deze handeling. Zie bijlage.
Hopelijk geven Barendregt en Verboom alsnog openheid over deze gang van zaken, onder andere hoe en waarom de kloosterorde (Mahasangha) van Mettavihari in Thailand en de Thaise ambassade in den Haag (die Mettavihari naar Nederland hebben gehaald en de mogelijkheid hadden het disroben te effectueren en hem naar Thailand terug te halen), hun taak niet hebben kunnen verrichten.
Mijn vraag aan Barendregt en Verboom: was het lekenbestuur in Waalwijk destijds bevoegd de Vinaya te negeren of omzeilen? Volgens mij kon dit niet.
Bovendien kon door dit verbloemen en verzwijgen het seksueel misbruik gecontinueerd worden en kreeg Nederland een moreel besmette vipassana-leraar.
In http://openboeddhisme.nl/minderjarigen-niet-beschermd/ van woensdag 28 mei (waarin ook meer misbruik wordt gemeld) reageert Aad Verboom hier op:
"Verboom noemt Franssens beweringen over seksueel misbruik nu 'te vaag' om te kunnen reageren: 'Wat ik kan zeggen is dat ik het niet wist. Ik weet het pas zeker sinds oktober vorig jaar. Toen heb ik het van iemand persoonlijk gehoord en hem daarbij de ogen gekeken. Dat was voor mij het kantelpunt. Voor die tijd waren er geruchten, dat weet ik ook wel, maar hoe moet je dat op waarheid schatten?' Verboom geeft toe dat hij Mettavahari in 1981 wel steunde: 'Maar dat was niet formeel, ik zat niet in het bestuur. Het kwam omdat ik dacht dat het verhaal een gerucht was. Ik heb toen geen invloed gehad, maar ik heb wel mijn persoonlijke mening gegeven. "
Een zwak verweer: natuurlijk had Aad invloed, en kende hij als boeddholoog de Vinaya. Dat 'sinds oktober vorig jaar' is niet goed te verenigen met het gemelde gesprek in 1991 à 1995 met Mettavihari (zie onder). Lees ook dit en dit NOS-artikel van 28 mei.
Een vervolgvraag is of de mediterenden in Groningen (de volgende verblijfsplaats in Nederland van Mettavihari maar al vanaf 1980 in weekenden) van de echte gang van zaken in Waalwijk op de hoogte zijn gesteld? Immers: daar is een belangrijk deel van de huidige leraren (deel van 'de zes' en deel van 'de zeven') leerling geworden. Johan Tinge (een van 'de zes') hierover in de NRC van 26 mei 2015:
"Tinge hoorde eind jaren tachtig voor het eerst geruchten over zijn leermeester. Rond 1995 sprak hij hem erop aan. „Mettavihari bekende en zei dat hij ermee gestopt was”, zegt Tinge. „Ik had de indruk dat het om eenmalige dingen ging, die al een tijd geleden waren gebeurd. Hij zei dat hij gestopt was en ik had niet de indruk dat er grote trauma’s bij de slachtoffers waren. Er was ook niemand bij wie je terechtkon. Ik heb het een tijd geparkeerd.” Na Mettavihari’s dood bracht hij het onderwerp ter sprake in de raad van veertien leraren die de leider had benoemd. "
De omvang, het aantal slachtoffers en de trauma's, bleek pas later, zo zeggen deze leraren.
Tinge is over het verspreiden van zijn kennis niet zo duidelijk. Ik denk dat 'de veertien' (bijna) allemaal vanaf een moment ergens in de tachtiger jaren weet hadden van het misbruik door Mettavihari, in Waalwijk, in Groningen en mogelijk ook in andere plaatsen waar hij kwam, Tilburg en Amsterdam bv.
======================================================================
'Midden negentiger jaren '
In 'Gezamenlijke verklaring naar aanleiding van de publicatie in het boeddhistisch dagblad van 6 mei 2015 opgesteld door 'de zeven' (leraren/Mettavihari-leerlingen) zeggen deze: " Wij wijzen er verder op dat onze leraar begin jaren ’90 zijn fouten erkend en zijn leven gebeterd heeft."
In de 'Nieuwsbrief mei 2015' van Dhammadipa is het tijdstip iets verschoven: "Na hierop aangesproken te zijn heeft hij in 1995 zijn fouten erkend en zijn gedrag verbeterd."
Wanneer heeft Mettavihari nu eigenlijk 'zijn leven gebeterd' c.q. 'zijn gedrag verbeterd' ?
Over dit gesprek begin of midden jaren negentig heb ik een aantal vragen:
* Wie namen er aan deel?
* Door wie afgevaardigd?
* Wat is Mettavihari precies gezegd en op welke wijze heeft hij het erkennen van zijn fouten geformuleerd?
* Is er nog iets in de richting van sancties of voorwaarden geformuleerd? (bv altijd een derde persoon aanwezig bij een interview mediterende-Mettavihari in een retraite?)
* Is stilzwijgen over het bestaan en de inhoud van dit gesprek afgesproken?
* Is in dit gesprek aan gerefereerd aan de voor monniken van kracht zijnde Vinaya, ook wat betreft procedures, sancties en bevoegdheden?
Kortom: Is er een door de aanwezigen goedgekeurd verslag van dit gesprek ?
Wat mij verbaast, (met de kennis van nu !), over de periode tussen 1995 en 2014, is dit:
Wetend van het moreel verwerpelijke gedrag van Mettavihari, en dus wetend dat hij bepaald geen 'stroombetreder' of hoger was, (en zelfs geen monnik meer had horen te zijn),
waarom zijn de (14) Mettavihari-leerlingen/leraren sindsdien niet bescheidener geweest in het aanduiden van hun leraar? Waarom zijn ze hem zo sterk op een voetstuk blijven plaatsen? Zoals bv blijkt uit de websites van Dhammadipa, Sanghametta, die van een aantal individuele leraren; en het halfslachtig ('under construction') in de lucht brengen van hun website met als subtitel 'Mettavihari Heritage Sangha '? Want dit op een voetstuk plaatsen heeft het problematische van de situatie versterkt en zal de verwerking van de crisis bemoeilijken.
======================================================================
'Midden tiener jaren (nu) '
Stand van zaken: een aanzwellende publiciteit die nog wel even door zal gaan, een (eenmalig) standpunt van 'de zes', een (eenmalig) standpunt van 'de zeven' en het zwijgen van en waarschijnlijk de verwarring binnen het SIM-bestuur ten gevolge van een teveel aan diverse loyaliteiten.
Dat brengt me op de aanduiding 'de verbrokkeldheid ' in de kop van dit artikel: niemand is in staat op dit moment als woordvoerder namens iedereen op te treden.
Niet over de gewenste duidelijkheid bij wie of welke instantie slachtoffers van Mettavihari zich kunnen melden (een soort commissie Deetman).
Niet over de vragen van de media.
Niet over de vragen van de mediterende en niet mediterende (Theravada-)boeddhisten.
Het laatste punt, anders geformuleerd: Wie kan nu de regie gaan voeren?
Niet alleen wat betreft bovenstaande vragen maar ook in het m.i. noodzakelijke proces van het weer gezond maken van de vipassana-gemeenschap.
De leraren van 'de zes' hebben wat mij betreft het voordeel van de twijfel; zij hebben het zwijgen laat doorbroken maar ze hebben het wel doorbroken. 'De zes' vormen echter geen organisatie, zij zijn voor zo ver ik weet - dat ook niet van plan zoals 'de zeven' dat wel zijn.
Op zich zou (het bestuur van) de SIM een logisch college zijn om de regie te voeren, maar een gecompliceerd verleden met Mettavihari en met 'de zes' en 'de zeven' maken dit moeilijk. Wellicht moet de SIM aangevuld worden met een of twee ongebonden bestuursleden teneinde een regie-functie mogelijk te maken.
Misschien moeten we anders iemand uit een buitenlands centrum vragen wat er met de huidige brokstukken gedaan kan worden? iemand uit Engeland bijvoorbeeld (ik heb geen naam in gedachten).
Of misschien moet de latente crisis in de vipassana-gemeenschap eerst nog dieper en manifester worden? Neutraler gezegd: nog een paar jaar de verbrokkeldheid continueren waarin iedere leraar/sangha zijn/haar ding doet; omdat er helemaal geen 'vipassana-gemeenschap' is?
Het is ongetwijfeld nuttig dat nu codes, ethische commissies en vertrouwenspersonen veel aandacht krijgen. Maar dit is tegelijk 'een vlucht naar voren'. Het boek van het verleden, Mettavihari in de zeventiger, de tachtiger en mogelijk ook de negentiger jaren, kan niet dichtgeslagen worden. Dit betreft ook het gedrag van sommige van zijn leerlingen.
Met dit moeilijk draaglijke feit moeten wij - leerlingen van de leerlingen - leven. Zowel degenen onder ons die strikt de vipassana-opvatting van Mettavihari zijn blijven volgen als voor degenen die andere vormen van beoefening naast deze vipassana de voorkeur hebben gegeven.
Update 31 mei
Er is elke dag welke een nieuwe ontwikkeling, ik zou wel aan de gang kunnen blijven.
Voor twee maak ik een uitzondering; Aad Verboom zegt in het BD van vandaag :
'... En of het aanzien van het boeddhisme is geschaad? Over een paar maanden wordt er niet meer over deze kwesties gesproken. Het boeddhisme kan wel een stootje hebben.'
Ik denk dat Aad zich met de (in zijn perceptie) optimistische gedachte dat er over een paar maanden niet meer over deze kwesties wordt gesproken, ernstig vergist.
Verder wordt duidelijk dat het beleid t.a.v. de vipassana niet alleen aan de leraren moet worden overgelaten; is bv Henk Barendregt - destijds voorzitter in Waalwijk - de meest geëigende persoon om nu met Thaise autoriteiten (blijkens informatie van Aad in ditzelfde artikel) te praten?
En het aanzien van het boeddhisme, althans van de vipassana-meditatie, is wel degelijk geschaad.
Hopelijk wordt die vipassana weer boeddhistisch: niet het Eénvoudige maar het Achtvoudige Pad, te beginnen met de ethiek (sila). Zoals Hans van Willenwaard (ook een vroege leerling van Mettavihari maar een die vroeg afstand van hem genomen heeft) het een paar dagen geleden schreef: "... [de] discussie over de vraag of ethiek voortkomt uit de meditatie of dat je voor de meditatie jezelf en anderen met een sterke ethiek moet beschermen. Mettaviharee nam het standpunt in dat vanuit de meditatie alle goeds vanzelf voort zou komen en zolang je nog niet zover was je kon doen wat je wilde. Hij meende ook dat je je, op een gegeven moment, kon onthechten van verantwoordelijkheid omdat die pas echt zou verschijnen als je genoeg mediteerde. Deze morele anarchie, hoe leerzaam ook tot op een punt, is nu wel gebleken gevaarlijk te zijn."
Update 2 juni
Elke dag opnieuw is er nieuws. Een aantal keer in het BoeddhistischDagblad. En nu groot nieuws in OpenBoeddhisme: 'Henk Barendregt geeft zijn rol onjuist en onvolledig weer '
Een onthullend en onthutsend verhaal. Mijn enige commentaar op dit moment:
Eerst moeten Henk Barendregt, Aad Verboom en de andere van 'de zeven' leraren met een standpunt komen. Voor zover 'de zeven' als groep nog bestaat, voor drie van hen verwijs ik naar de 'Sangha Metta Nieuwsflits Mettavihari ' ; Aad en Henk hebben ook aan hen wel iets uit te leggen, en aan ons dus.
En het bestuur van de SIM moet langzamerhand ook maar eens met een positiebepaling komen, en dan niet over vertrouwenspersonen en ethische commissies.
======================================================================
Bijlage
"Major Rule Groups of the Patimokkha
a) The Four Paaraajika — The Defeaters
The new bhikkhu is told about the Paaraajika Offences immediately after ordination, so he fully knows that they are the most serious of all the offences and that the consequences of transgressing them causes him to be no longer a bhikkhu. The nature of the act that breaks any of these four Paaraajika rules clearly reveals that the bhikkhu is no longer interested in developing the subtle and refined way of Dhamma. The alternative of voluntarily disrobing is always available if he feels he can no longer keep the Rule and this is considered a much better way to handle this sort of overwhelming desire.
A monk automatically falls from being a bhikkhu by committing any of these four offences of defeat: sexual-intercourse, murder, major-theft, or falsely claiming supernormal abilities.
A bhikkhu who falls into any of these four Defeater offences thereby severs himself irrevocably from the bhikkhu community and is no longer considered a bhikkhu. The text portrays it with some vivid similes showing their irreparable nature: as 'a man with his head cut off'; as 'a withered leaf fallen from its stem'; as 'a palm tree cut down'; as 'a broken stone.' For while all the other offences can be remedied, these four are terminal."
Bron: The Bhikkhus' Rules - A Guide for Laypeople door Bhikkhu Ariyesako. Onderstreping door mij (Joop R)
Voor de volledige Vinaya: zie The Buddhist Monastic Code II: The Khandhaka Rules en
The Buddhist Monastic Code I: The Patimokkha Training Rules .
Hieruit: "The term sexual intercourse refers to all kinds of sexual intercourse involving genitals (literally, the “urine path” (pass›va-magga)—i.e., a woman’s vagina or a man’s penis); the anus (vacca-magga); or the mouth (mukha). The
Vibhaºga summarizes the various possible combinations of these orifices, and concludes that all of them—except for mouth-to-mouth penetration, which is treated under Derived Offenses, below—fulfill the factor of effort here."
Opmerking: het minderjarig of meerderjarig zijn van de persoon waarmee een monnik geslachtsgemeenschap heeft, speelt (zover ik heb kunnen nagaan) geen rol in de Vinaya. Wel in het Nederlandse strafrecht waarbij tot begin 1988 de meerderjarigheid bij het 21e jaar begon, daarna vanaf het 18e jaar.
donderdag 28 mei 2015
dinsdag 19 mei 2015
Bijna zonder titel, wat probeersels en aankondigingen (of afkondigingen)
2e Update 24 mei
Nieuws van vandaag over seksueel misbruik door Mettavihari en andere leraren
Nog geen blogtekst van mij, ik moet al het (schokkende) nieuws eerst verwerken
Zie daarvoor:
http://nos.nl/artikel/2037462-seksueel-misbruik-bij-boeddhisten-in-nederland.html
en http://openboeddhisme.nl/
=======================================================================
Eerst een probeersel, eigenlijk twee.
om een bepaald natuurverschijnsel te gebruiken als beeldspraak om iets over het boeddhisme te kunnen duidelijk maken.
In de Volkskrant van 16 mei stond een artikel over de koekoek. Het vrouwtje legt haar eieren in nesten van andere vogelsoorten, bv de heggemus; één in een nest waarbij een van de oorspronkelijke eitjes wordt opgegeten zodat het oude aantal gehandhaafd blijft. Het uitgekomen koekoeksjong gooit de andere vogeltjes of nog niet uitgekomen eitjes over de rand van het nest. En toch gaat het niet goed met de koekoek-soort, hun aantal neemt af, mogelijk omdat ze in tegenstelling tot andere soorten genen hebben die weinig flexibiliteit in gedrag toelaat.
Je zou je de Westerse romantici en intellectuelen als de koekoeken kunnen voorstellen die hun ideeën en fantasieën in het nest van het Boeddhisme hebben gedeponeerd. Een deel van het eigen gebroed is er vervolgens uitgegooid, bijvoorbeeld wat men bijgeloof noemt, rituelen en devotie (behalve dan opvallend genoeg de guru-devotie).
Maar misschien kan de beeldspraak over de koekoek en haar ei in andermans (andervogels) nest beter andersom gebruikt worden: De (Aziatische) boeddhistische tradities zijn de koekoeken die hun eieren - de Dharma's - in de Westerse religieuze en filosofische nesten hebben gedeponeerd.
En nu zitten wij met allerlei half begrepen en half verwerkte boeddhistische concepten, in onze pogingen greep te krijgen op ons leven. Dat daarbij bovendien de koekoeksjongen onze eigen jongen (het Judeo-Christelijk denken) uit het nest hebben gemieterd, is minder erg.
Wel dat ze dat ook met ons Westerse Verlichtingsideaal proberen te doen, zie bv m'n blog over de verhouding met de evolutietheorie.
=======================================================================
Dan een aankondiging: het volgende boek van Stephen Batchelor:
'After Buddhism: Rethinking the Dharma for a Secular Age '
Het verschijnt eind oktober in Amerika en in 2016 in Europa; dus nog even geduld hebben.
Ik denk dat ik het er grotendeels mee eens zal zijn, bij dat 'Na (het) Boeddhisme ' ben ik ook wel aanbeland.
Uit de tekst in Amazon.com: " Some twenty-five centuries after the Buddha started teaching,
his message continues to inspire people across the globe, including those living in predominantly secular societies. But what does it mean to adapt religious practices to secular contexts?
Stephen Batchelor, an internationally known author and teacher, is committed to a secularized version of the Buddha's teachings. The time has come, he feels, to articulate a coherent ethical, contemplative, and philosophical vision of Buddhism for our age. After Buddhism, the culmination of four decades of study and practice in the Tibetan, Zen, and Theravada traditions, is his attempt to set the record straight about who the Buddha was and what he was trying to teach. Combining critical readings of the earliest canonical texts with narrative accounts of five of the Buddha’s inner circle, Batchelor depicts the Buddha as a pragmatic ethicist rather than a dogmatic metaphysician. He envisions Buddhism as a constantly evolving culture of awakening, its long survival due to its capacity to reinvent itself and interact creatively with each society it encounters.
This original and provocative book presents a new framework for understanding the remarkable spread of Buddhism in today’s globalized world. It also reminds us of what was so startling about the Buddha’s vision of human flourishing. "
1e Update 24 mei
Een aankondiging van een ander te verschijnen boek, ook van iemand bij wie ik met veel genoegen een retraite heb gedaan:
Right Concentration: A Practical Guide to the Jhanas door
Leigh Brasington Verschijningsdatum : 13 oktober.
"One of the elements of the Eightfold Path the Buddha taught is Right Concentration: the one-pointedness of mind that, together with ethics, livelihood, meditation, and so forth, leads to the ultimate freedom from suffering. The Jhanas are the method the Buddha himself taught for achieving Right Concentration. They are a series of eight successive states, beginning with bliss and moving on toward radically nonconceptual states. The fact that they can usually be achieved only during prolonged meditation retreat tends to keep them shrouded in mystery. Leigh Brasington is here to unshroud them. He takes away the mystique and gives instructions for them in plain, accessible language, noting the various pitfalls to avoid along the way, and then providing a wealth of material on the theory of jhana practice--all geared toward the practitioner rather than the scholar. "
=======================================================================
Nog een probeersel, een kladblaadje van een paar weken geleden :
Hoera, ik hoef niet meer oud te worden, ik ben al oud - Ik hoef trouwens niets meer, ook niet spiritueel
Over een paar weken word ik 76 jaar. Het getal 76 is veel mooier dan 75.
Zesenzeventig is bijvoorbeeld vier keer negentien.
En negentien jaar heb ik me m'n hele leven gevoeld, tot voor kort dan.
Twee keer 19 is 38; en tot m'n 37e was ik er van overtuigd, op m'n 38e te sterven, want dan was ik zo onnoemelijk oud.
Maar nu ben ik toch echt wel oud, en hoef ik het niet meer oud te worden. Ondermijnende reacties van jongere mensen (hoewel troostend bedoeld) dat 76 helemaal niet oud is tegenwoordig, dat ik wel 90 kan worden, negeer ik.
Wat me verder vooral bevalt, is dat ik geen plannen meer hoef te maken, in ieder geval niet wil maken. Geen besturen of werkgroepen meer, geen toezeggingen doen iets over een jaar of zo te organiseren.
Ook hoef ik geen ambities meer te hebben. Zeker geen boeddhistische ambities, om nog verder dan ik nu ben, te ontwaken. Daarom geen leraren meer die, hoe mooi en niet-dwingend ze het ook zeggen, toch de boodschap : 'Je moet je leven veranderen ' overbrengen.
Ik ken verdomd weinig teksten die de tendens hebben van 'je hebt wel genoeg gedaan' ; en verdomd veel teksten die menen dat ik moet veranderen. En daar ben ik klaar mee.
Hoe zit het dan met deze blog? Daarin heb ik toch heel wat creativiteit en energie gestopt de afgelopen jaren, heel wat ambitie dus om te formuleren wat ik denk, en ook wel een beetje de ambitie om gelezen te worden.
Misschien heb ik wel alles geschreven wat ik denk; en mezelf herhalen is nooit m'n sterkste punt geweest, niet in teksten en ook niet om nog een keer te leven.
Kortom, ik stop langzamerhand en langzaam met deze blog.
* Misschien nog een of twee deze zomer over Vipassana in Nederland naar aanleiding van
de mogelijke verwerking - dat is wat anders dan 'een vlucht naar voren' - door Vipassana
Nederland van de feiten over het seksueel misbruik door Mettavihari, 'onze leraar'.
* Misschien ook nog eentje over boeddhistische tijdschriften (is BoeddhaMagazine ten einde?).
* Ergens nog een meer persoonlijke tekst als ik iets te zeggen heb;
en een wetenschappelijke of journalistieke tekst als ik iets gevonden heb.
* En tenslotte nog eentje het eind van dit jaar, om te helpen, het licht van georganiseerd
boeddhistisch Nederland definitief uit te doen.
En misschien nog een paar omdat ik het niet laten kan. Dat moet het dan toch wel zijn.
Nieuws van vandaag over seksueel misbruik door Mettavihari en andere leraren
Nog geen blogtekst van mij, ik moet al het (schokkende) nieuws eerst verwerken
Zie daarvoor:
http://nos.nl/artikel/2037462-seksueel-misbruik-bij-boeddhisten-in-nederland.html
en http://openboeddhisme.nl/
=======================================================================
Eerst een probeersel, eigenlijk twee.
om een bepaald natuurverschijnsel te gebruiken als beeldspraak om iets over het boeddhisme te kunnen duidelijk maken.
In de Volkskrant van 16 mei stond een artikel over de koekoek. Het vrouwtje legt haar eieren in nesten van andere vogelsoorten, bv de heggemus; één in een nest waarbij een van de oorspronkelijke eitjes wordt opgegeten zodat het oude aantal gehandhaafd blijft. Het uitgekomen koekoeksjong gooit de andere vogeltjes of nog niet uitgekomen eitjes over de rand van het nest. En toch gaat het niet goed met de koekoek-soort, hun aantal neemt af, mogelijk omdat ze in tegenstelling tot andere soorten genen hebben die weinig flexibiliteit in gedrag toelaat.
Maar misschien kan de beeldspraak over de koekoek en haar ei in andermans (andervogels) nest beter andersom gebruikt worden: De (Aziatische) boeddhistische tradities zijn de koekoeken die hun eieren - de Dharma's - in de Westerse religieuze en filosofische nesten hebben gedeponeerd.
En nu zitten wij met allerlei half begrepen en half verwerkte boeddhistische concepten, in onze pogingen greep te krijgen op ons leven. Dat daarbij bovendien de koekoeksjongen onze eigen jongen (het Judeo-Christelijk denken) uit het nest hebben gemieterd, is minder erg.
Wel dat ze dat ook met ons Westerse Verlichtingsideaal proberen te doen, zie bv m'n blog over de verhouding met de evolutietheorie.
=======================================================================
Dan een aankondiging: het volgende boek van Stephen Batchelor:
'After Buddhism: Rethinking the Dharma for a Secular Age '
Het verschijnt eind oktober in Amerika en in 2016 in Europa; dus nog even geduld hebben.
Ik denk dat ik het er grotendeels mee eens zal zijn, bij dat 'Na (het) Boeddhisme ' ben ik ook wel aanbeland.
Uit de tekst in Amazon.com: " Some twenty-five centuries after the Buddha started teaching,
Stephen Batchelor, an internationally known author and teacher, is committed to a secularized version of the Buddha's teachings. The time has come, he feels, to articulate a coherent ethical, contemplative, and philosophical vision of Buddhism for our age. After Buddhism, the culmination of four decades of study and practice in the Tibetan, Zen, and Theravada traditions, is his attempt to set the record straight about who the Buddha was and what he was trying to teach. Combining critical readings of the earliest canonical texts with narrative accounts of five of the Buddha’s inner circle, Batchelor depicts the Buddha as a pragmatic ethicist rather than a dogmatic metaphysician. He envisions Buddhism as a constantly evolving culture of awakening, its long survival due to its capacity to reinvent itself and interact creatively with each society it encounters.
This original and provocative book presents a new framework for understanding the remarkable spread of Buddhism in today’s globalized world. It also reminds us of what was so startling about the Buddha’s vision of human flourishing. "
1e Update 24 mei
Right Concentration: A Practical Guide to the Jhanas door
Leigh Brasington Verschijningsdatum : 13 oktober.
"One of the elements of the Eightfold Path the Buddha taught is Right Concentration: the one-pointedness of mind that, together with ethics, livelihood, meditation, and so forth, leads to the ultimate freedom from suffering. The Jhanas are the method the Buddha himself taught for achieving Right Concentration. They are a series of eight successive states, beginning with bliss and moving on toward radically nonconceptual states. The fact that they can usually be achieved only during prolonged meditation retreat tends to keep them shrouded in mystery. Leigh Brasington is here to unshroud them. He takes away the mystique and gives instructions for them in plain, accessible language, noting the various pitfalls to avoid along the way, and then providing a wealth of material on the theory of jhana practice--all geared toward the practitioner rather than the scholar. "
=======================================================================
Nog een probeersel, een kladblaadje van een paar weken geleden :
Hoera, ik hoef niet meer oud te worden, ik ben al oud - Ik hoef trouwens niets meer, ook niet spiritueel
Over een paar weken word ik 76 jaar. Het getal 76 is veel mooier dan 75.
Zesenzeventig is bijvoorbeeld vier keer negentien.
En negentien jaar heb ik me m'n hele leven gevoeld, tot voor kort dan.
Twee keer 19 is 38; en tot m'n 37e was ik er van overtuigd, op m'n 38e te sterven, want dan was ik zo onnoemelijk oud.
Maar nu ben ik toch echt wel oud, en hoef ik het niet meer oud te worden. Ondermijnende reacties van jongere mensen (hoewel troostend bedoeld) dat 76 helemaal niet oud is tegenwoordig, dat ik wel 90 kan worden, negeer ik.
Wat me verder vooral bevalt, is dat ik geen plannen meer hoef te maken, in ieder geval niet wil maken. Geen besturen of werkgroepen meer, geen toezeggingen doen iets over een jaar of zo te organiseren.
Ook hoef ik geen ambities meer te hebben. Zeker geen boeddhistische ambities, om nog verder dan ik nu ben, te ontwaken. Daarom geen leraren meer die, hoe mooi en niet-dwingend ze het ook zeggen, toch de boodschap : 'Je moet je leven veranderen ' overbrengen.
Ik ken verdomd weinig teksten die de tendens hebben van 'je hebt wel genoeg gedaan' ; en verdomd veel teksten die menen dat ik moet veranderen. En daar ben ik klaar mee.
Hoe zit het dan met deze blog? Daarin heb ik toch heel wat creativiteit en energie gestopt de afgelopen jaren, heel wat ambitie dus om te formuleren wat ik denk, en ook wel een beetje de ambitie om gelezen te worden.
Misschien heb ik wel alles geschreven wat ik denk; en mezelf herhalen is nooit m'n sterkste punt geweest, niet in teksten en ook niet om nog een keer te leven.
Kortom, ik stop langzamerhand en langzaam met deze blog.
* Misschien nog een of twee deze zomer over Vipassana in Nederland naar aanleiding van
de mogelijke verwerking - dat is wat anders dan 'een vlucht naar voren' - door Vipassana
Nederland van de feiten over het seksueel misbruik door Mettavihari, 'onze leraar'.
* Misschien ook nog eentje over boeddhistische tijdschriften (is BoeddhaMagazine ten einde?).
* Ergens nog een meer persoonlijke tekst als ik iets te zeggen heb;
en een wetenschappelijke of journalistieke tekst als ik iets gevonden heb.
* En tenslotte nog eentje het eind van dit jaar, om te helpen, het licht van georganiseerd
boeddhistisch Nederland definitief uit te doen.
En misschien nog een paar omdat ik het niet laten kan. Dat moet het dan toch wel zijn.
dinsdag 12 mei 2015
Wees je eigen leraar - Organiseer je eigen retraites - En creëer je eigen sangha, als je dat wil tenminste
In deze onzekere tijden is het goed om te mediteren, en zich verder in de Dhamma te verdiepen.
En mediteren is zitten op je kussentje of krukje, met de ogen dicht en handen ontspannen op de benen.
Dat kan je samen met anderen doen en samen met een leraar, maar het meditatieproces zelf vindt in essentie plaats in de individu.
Sommigen houden wellicht niet zo van deze vergelijking: net zo als je alleen sterft.
En ik denk dat er in deze onzekere tijden nog meer aanleiding is om zonder leraar te mediteren.
Misschien is het goed om er nog eens aan te herinneren dat men (Theravada) boeddhist is door toevlucht te nemen op de Boeddha, op de Dhamma en op de Sangha. En dus niet op de leraar (guru) zoals in sommige Mahayana-vormen.
Ik heb het dus over het leraar-loos het boeddhisme beoefenen.
Natuurlijk, ik ken en erken het belang van een bekwame leraar die de meditatie goed kan onderwijzen aan een beginnend beoefenaar. Eerst één methode, om verwarring te voorkomen, niet omdat er maar één methode is, en later ook andere methoden.
Ik erken het belang van een leraar vooral voor de eerste paar jaar van een beginnend boeddhist. Daarna moet je het alleen kunnen, ook al ben je niet volleerd. Je voormalige leraar kan dan één van je spirituele vrienden zijn, als het hem of haar lukt echt uit de leraar-modus te stappen.
Het is toch eigenlijk onbegrijpelijk in de Westerse verhoudingen, dat iemand zo lang leerling blijft. Zelfs een chirurg is sneller klaar met zijn of haar opleiding dan een mediterende (soms yogi genoemd).
Dat 'zonder leraar' bedoel ik niet alleen voor dagelijkse of wekelijkse sessies maar ook voor retraites.
Na drie à vier jaar traditioneel met een leraar mediteren en na twee à drie traditionele meerdaagse retraites met interviews en Dhammatalks te hebben gevolgd kan een boeddhist toch zeker wel op eigen benen staan?
Echt alleen of samen met (spirituele) vrienden. In een zelf gecreëerde sangha .
Waar ik voor pleit, is:
* Organiseer je eigen privé-retraite.
Thuis, op zolder, in een schuur of een vakantiehuisje. Zonder met eventueel
toch nog aanwezige huisgenoten te spreken en je eigen kostje kokend
(zelfs zwijgend inkopen doen in een supermarkt is geen probleem).
* Organiseer samen met een paar anderen een 'Peer-Retreat'.
Als Sanghametta of de SIM dat niet organiseren (Sanghametta
heeft dat in het verleden wel eens gedaan), doe het dan zelf. Huur in een
centrum met éénpersoonskamers, of kom dag weer bij elkaar, met thuis
overnachten; ik kan me elke groepsgrootte tussen de 4 en de 10 voorstellen.
In de blog van de groep 'Säkularer Buddhismus ' brengen een paar Oostenrijkers verslag uit van zo'n retraite: 'Peer-Retreat, geht das? Wie geht das? ' Zie hier hun verslag
Hierboven sprak ik over 'deze onzekere tijden'. Dat is natuurlijk een cliché, de tijden zijn altijd onzeker; of precieser: mensen zijn altijd onzeker (geweest).
Maar nu doel ik specifiek op het komende halfjaar (of langer), waarin mediterenden - in vipassana, inzichtsmeditatie of andere aan de Theravada verbonden methoden - niet weten wat ze met hun Mettavihari-gerelateerde leraar aan moeten.
En waarin organisaties van retraites (de SIM en VCN ); en organisaties van
leraren ('de zes' en 'de zeven', voorheen 'de veertien' aka VN / Mettavihari Heritage Sangha)
in verwarring zijn.
Jammer dat het boek 'Boeddha@home - Op retraite in je eigen huis ' van Renate Seifarth nog steeds niet uit is in de Nederlandse vertaling. Nu moeten we het doen met het Duitse origineel .
De beschrijving door Asoka (nu met verwachting 18 september a.s. maar dat zegt niet alles):
"In Boeddha@home neemt een ervaren meditatielerares je mee op een retraite in je eigen vertrouwde omgeving; dit in combinatie met je alledaagse werkzaamheden, of in een periode die volledig gewijd kan worden aan oefening en verdieping. ... "
Update 13 mei
Ook deze week heeft Edel Maex in z'n blog LEVEN IN DE MAALSTROOM een tekst geplaatst onder de titel 'Moet ik een leraar hebben ? ' (overgenomen in het BD )
Hij vat z'n inleiding samen in vier algemene aandachtspunten voor de leerling:
"1 Wees er van bewust dat religie/spiritualiteit een bijzonder kwetsbare materie is.
2 Het is het verlangen van de leerling dat de leraar maakt en niet omgekeerd.
3 Overschat de leraar niet, maar laat je ook niet tegenhouden om te leren van iemand die niet perfect is.
4 Hou ten allen tijde de verantwoordelijkheid voor je eigen autonomie en integriteit "
Deze punten, hoe waardevol op zich, stelt hij min of meer in de plaats van een éthische code voor leraren'. Ik ga hierover niet hier met hem in discussie omdat hij op zijn beurt reageert op de brief van 'de 7', en daarover wil ik hier en nu niet in discussie.
Update 14 mei
Naar aanleiding van de aandachtspunten van Edel wil ik nog eens verwijzen naar 'Leidraad om groepen en leraren te waarderen ', opgenomen in een blog van me uit 2013.
Zie ook mijn reactie op hem, hieronder.
Update 15 mei
De afgelopen week heb ik de websites van de (14) Mettavihari-leeerlingen/leraren af en toe gecheckt op het eventueel verwijzen naar het nieuws.
De enige tot nu toe is de site van 'Vipassana Groningen '
Eergisteren verscheen bovenstaande blog in het BoeddhistischDagblad , deels geciteerd, deels geparafraseerd.
Omdat de reacties, met name die van ene Henk, mogelijk op misverstanden berusten, heb ik ook een reactie geplaatst:
'Henk, je zou het kunnen begrijpen als je m’n tekst in haar geheel leest. In mijn blog, dat levert ook de juiste context. Namelijk een Theravada-context; mijn blog is gericht op beoefenaren van ‘inzichtsmeditatie’ en heeft als aanleiding het nieuws over Mettavihari zover dat tot nu bekend is (nog lang niet alles).
En verder waarschuw ik niet maar geef feitelijke informatie over de betekenis van het toevlucht nemen in de Theravada, dat is een gansch andere traditie dan het Tibetaanse boeddhisme waar jij kennelijk van bent. Of de beoefenaren van deze traditie hun hele leven een leraar/guru/lama nodig hebben, daar ga ik niet over, dat is hun zaak. '
Update 17 mei
Uit een mail van mij aan de redactie van het Boeddhistisch Dagblad
"Ik wil terugkomen op het artikel in het BD http://boeddhistischdagblad.nl/50299-wees-je-eigen-leraar-organiseer-je-eigen-retraites-en-je-eigen-sangha/
Toen ik het zag staan op 13 mei was ik nogal verrast dat je me niet gevraagd had mijn blogtekst (gedeeltelijk) over te nemen. Maar ik dacht ook, dat het wel ook gedeeltelijk een nieuwsartikel was en liet het dus lopen. Bovendien heb ik zelf een dag later een reactie proberen te plaatsen wat me - tot m'n verbazing - zomaar lukte.
Dat is niet goed, vind ik nu achteraf en niet voor herhaling vatbaar.
Het BD heeft mij gebanned gezien jullie interpretatie (m.i. onjuist) van de tweede en derde vorm van 'onjuist spreken';
en ik wil ook niet schrijven in het BD omdat ik vind dat de vierde vorm ('gebabbel') er te veel in voor komt.
Dat was een soort deal en zo moeten we het maar houden. "
Overigens heeft die reactie van mij (over 'de juiste context') in het BD ook niet geholpen, dat is m'n indruk tenminste bij het lezen van vervolgreacties op de mijne.
En mediteren is zitten op je kussentje of krukje, met de ogen dicht en handen ontspannen op de benen.
Dat kan je samen met anderen doen en samen met een leraar, maar het meditatieproces zelf vindt in essentie plaats in de individu.
Sommigen houden wellicht niet zo van deze vergelijking: net zo als je alleen sterft.
En ik denk dat er in deze onzekere tijden nog meer aanleiding is om zonder leraar te mediteren.
Misschien is het goed om er nog eens aan te herinneren dat men (Theravada) boeddhist is door toevlucht te nemen op de Boeddha, op de Dhamma en op de Sangha. En dus niet op de leraar (guru) zoals in sommige Mahayana-vormen.
Ik heb het dus over het leraar-loos het boeddhisme beoefenen.
Natuurlijk, ik ken en erken het belang van een bekwame leraar die de meditatie goed kan onderwijzen aan een beginnend beoefenaar. Eerst één methode, om verwarring te voorkomen, niet omdat er maar één methode is, en later ook andere methoden.
Ik erken het belang van een leraar vooral voor de eerste paar jaar van een beginnend boeddhist. Daarna moet je het alleen kunnen, ook al ben je niet volleerd. Je voormalige leraar kan dan één van je spirituele vrienden zijn, als het hem of haar lukt echt uit de leraar-modus te stappen.
Het is toch eigenlijk onbegrijpelijk in de Westerse verhoudingen, dat iemand zo lang leerling blijft. Zelfs een chirurg is sneller klaar met zijn of haar opleiding dan een mediterende (soms yogi genoemd).
Dat 'zonder leraar' bedoel ik niet alleen voor dagelijkse of wekelijkse sessies maar ook voor retraites.
Na drie à vier jaar traditioneel met een leraar mediteren en na twee à drie traditionele meerdaagse retraites met interviews en Dhammatalks te hebben gevolgd kan een boeddhist toch zeker wel op eigen benen staan?
Echt alleen of samen met (spirituele) vrienden. In een zelf gecreëerde sangha .
Waar ik voor pleit, is:
* Organiseer je eigen privé-retraite.
Thuis, op zolder, in een schuur of een vakantiehuisje. Zonder met eventueel
toch nog aanwezige huisgenoten te spreken en je eigen kostje kokend
(zelfs zwijgend inkopen doen in een supermarkt is geen probleem).
* Organiseer samen met een paar anderen een 'Peer-Retreat'.
Als Sanghametta of de SIM dat niet organiseren (Sanghametta
heeft dat in het verleden wel eens gedaan), doe het dan zelf. Huur in een
centrum met éénpersoonskamers, of kom dag weer bij elkaar, met thuis
overnachten; ik kan me elke groepsgrootte tussen de 4 en de 10 voorstellen.
In de blog van de groep 'Säkularer Buddhismus ' brengen een paar Oostenrijkers verslag uit van zo'n retraite: 'Peer-Retreat, geht das? Wie geht das? ' Zie hier hun verslag
Hierboven sprak ik over 'deze onzekere tijden'. Dat is natuurlijk een cliché, de tijden zijn altijd onzeker; of precieser: mensen zijn altijd onzeker (geweest).
Maar nu doel ik specifiek op het komende halfjaar (of langer), waarin mediterenden - in vipassana, inzichtsmeditatie of andere aan de Theravada verbonden methoden - niet weten wat ze met hun Mettavihari-gerelateerde leraar aan moeten.
En waarin organisaties van retraites (de SIM en VCN ); en organisaties van
leraren ('de zes' en 'de zeven', voorheen 'de veertien' aka VN / Mettavihari Heritage Sangha)
in verwarring zijn.
Jammer dat het boek 'Boeddha@home - Op retraite in je eigen huis ' van Renate Seifarth nog steeds niet uit is in de Nederlandse vertaling. Nu moeten we het doen met het Duitse origineel .
De beschrijving door Asoka (nu met verwachting 18 september a.s. maar dat zegt niet alles):
"In Boeddha@home neemt een ervaren meditatielerares je mee op een retraite in je eigen vertrouwde omgeving; dit in combinatie met je alledaagse werkzaamheden, of in een periode die volledig gewijd kan worden aan oefening en verdieping. ... "
Update 13 mei
Ook deze week heeft Edel Maex in z'n blog LEVEN IN DE MAALSTROOM een tekst geplaatst onder de titel 'Moet ik een leraar hebben ? ' (overgenomen in het BD )
Hij vat z'n inleiding samen in vier algemene aandachtspunten voor de leerling:
"1 Wees er van bewust dat religie/spiritualiteit een bijzonder kwetsbare materie is.
2 Het is het verlangen van de leerling dat de leraar maakt en niet omgekeerd.
3 Overschat de leraar niet, maar laat je ook niet tegenhouden om te leren van iemand die niet perfect is.
4 Hou ten allen tijde de verantwoordelijkheid voor je eigen autonomie en integriteit "
Deze punten, hoe waardevol op zich, stelt hij min of meer in de plaats van een éthische code voor leraren'. Ik ga hierover niet hier met hem in discussie omdat hij op zijn beurt reageert op de brief van 'de 7', en daarover wil ik hier en nu niet in discussie.
Update 14 mei
Naar aanleiding van de aandachtspunten van Edel wil ik nog eens verwijzen naar 'Leidraad om groepen en leraren te waarderen ', opgenomen in een blog van me uit 2013.
Zie ook mijn reactie op hem, hieronder.
Update 15 mei
De afgelopen week heb ik de websites van de (14) Mettavihari-leeerlingen/leraren af en toe gecheckt op het eventueel verwijzen naar het nieuws.
De enige tot nu toe is de site van 'Vipassana Groningen '
Eergisteren verscheen bovenstaande blog in het BoeddhistischDagblad , deels geciteerd, deels geparafraseerd.
Omdat de reacties, met name die van ene Henk, mogelijk op misverstanden berusten, heb ik ook een reactie geplaatst:
'Henk, je zou het kunnen begrijpen als je m’n tekst in haar geheel leest. In mijn blog, dat levert ook de juiste context. Namelijk een Theravada-context; mijn blog is gericht op beoefenaren van ‘inzichtsmeditatie’ en heeft als aanleiding het nieuws over Mettavihari zover dat tot nu bekend is (nog lang niet alles).
En verder waarschuw ik niet maar geef feitelijke informatie over de betekenis van het toevlucht nemen in de Theravada, dat is een gansch andere traditie dan het Tibetaanse boeddhisme waar jij kennelijk van bent. Of de beoefenaren van deze traditie hun hele leven een leraar/guru/lama nodig hebben, daar ga ik niet over, dat is hun zaak. '
Update 17 mei
Uit een mail van mij aan de redactie van het Boeddhistisch Dagblad
"Ik wil terugkomen op het artikel in het BD http://boeddhistischdagblad.nl/50299-wees-je-eigen-leraar-organiseer-je-eigen-retraites-en-je-eigen-sangha/
Toen ik het zag staan op 13 mei was ik nogal verrast dat je me niet gevraagd had mijn blogtekst (gedeeltelijk) over te nemen. Maar ik dacht ook, dat het wel ook gedeeltelijk een nieuwsartikel was en liet het dus lopen. Bovendien heb ik zelf een dag later een reactie proberen te plaatsen wat me - tot m'n verbazing - zomaar lukte.
Dat is niet goed, vind ik nu achteraf en niet voor herhaling vatbaar.
Het BD heeft mij gebanned gezien jullie interpretatie (m.i. onjuist) van de tweede en derde vorm van 'onjuist spreken';
en ik wil ook niet schrijven in het BD omdat ik vind dat de vierde vorm ('gebabbel') er te veel in voor komt.
Dat was een soort deal en zo moeten we het maar houden. "
Overigens heeft die reactie van mij (over 'de juiste context') in het BD ook niet geholpen, dat is m'n indruk tenminste bij het lezen van vervolgreacties op de mijne.
woensdag 6 mei 2015
Vipassana-leraren: ‘Mettavihari pleegde seksueel wangedrag met leerlingen ’. Vandaag in het BoeddhistischDagblad
Update 7 mei
Als update slechts de constatering dat de redactie van het BoeddhistischDagblad de kop van het betreffende artikel, door mij letterlijk overgenomen, heeft gewijzigd. Het heet nu:
"Vipassana-leraren: ‘Mettavihari pleegde grensoverschrijdend seksueel gedrag met leerlingen’".
Ik denk dat 'de acht' leraren die de verklaring niet hebben willen ondertekenen, nu toch van zich hebben laten horen, namelijk door de redactie te vragen er een meer milde kop boven te zetten.
Echter: 'grensoverschrijdend seksueel gedrag' is m.i. verslechtering van 'seksueel wangedrag'
Update 8 mei
De hoofdredacteur van het BD heeft me geschreven nog geen reactie van 'de andere acht' vipassana-leraren te hebben ontvangen. De wijzigingen in de kop en de eerste alinea's van het artikel betroffen zijn interpretatie van de tekst van 'de zes', die begint met een aanhalingsteken.
Dat was een eigen interpretatie van de redactie op basis van de tekst, die begint na de twee eerste alinea’s met een enkel aanhalingsteken- van de zes leraren. Zelf zou ik het onderscheid tussen feiten (en citaten zijn ook feiten) en interpretatie scherper gemaakt hebben.
Ondertussen blijven we hopen dat ook 'de andere acht' leraren van zich laten horen, ik denk dat ze zich langzaam wel gaan realiseren dat de geest nu eenmaal uit de fles is, hoe moeilijk het ook is dat te zien over hun bewonderde leraar Mettavihari. En dat ze zich gaan realiseren dat de slachtoffers van het seksueel wangedrag van Mettavihari niet geholpen zijn met verder zwijgen.
Update 10 mei
Inmiddels hebben de andere zeven leraren (zonder Adi) een reactie gegeven: zie BD van 9 mei
In afwachting van meer informatie over wat er de afgelopen dertig jaar gebeurd is, wil ik er nu alleen van zeggen: volstrekt inadequaat. Deze zeven zijn niet de eerstgeroepenen om met oplossingen te komen, hun rol in het probleem is daarvoor te onduidelijk. Die van de Thaise ambassade (die Mettavihari naar Nederland heeft gehaald) trouwens ook
=====================================================================
"Zes Nederlandse vipassana-leraren verwijten hun in 2007 overleden Thaise meditatieleraar Mettavihari van grensoverschrijdend seksueel gedrag met mannelijke leerlingen. Het wangedrag kwam volgens deze leraren al in het midden van de jaren negentig van de vorige eeuw aan het licht, maar een onderzoek in het najaar van 2014 door twee van de zes leraren wees uit dat de omvang groter is dan werd gedacht en dat mensen hier schade van ondervinden. Daarop is besloten het gedrag van Mettavihari in de openbaarheid te brengen.
Met deze bekendmaking zeggen de vipassana-leraren- Ank Schravendeel, Frits Koster, Johan Tinge, Marije Geurts, Dingeman Boot en Joost van den Heuvel Rijnders, dat ze dit gedrag verwerpen en achter de slachtoffers van Mettavihari staan."
Bron: BoeddhistischDagblad van 6 mei, waarin verder een nadere toelichting wordt gegeven en telefoonnummers opgenomen zijn.
Zodra er meer nieuws is over deze verklaring - en dat er meer komt, is zeker - geef ik een update in deze blog.
Nu wil ik alleen verklaren, blij te zijn dat deze zes openlijk hebben gesproken. Ik hoop dat naast het SIM-bestuur vooral ook de andere (acht) leraren - ook Mettavihari-leerling - van zich laten horen. Dit betreft Jotika Hermsen, Henk van Voorst, Peter Baert, Henk Barendrecht, Paul Boersma, Marjo Oosterhoff, Aad Verboom en Adi Ichsan.
Dat er in steeds bredere kring over het seksuele wangedrag van Mettavihari werd gesproken, maar nog steeds niet in de echte openbaarheid, was me al langer duidelijk. Ze bv m'n blog van 12 april over (onder andere) het 'onjuiste zwijgen' . Het eerste begin van het doorbreken van die stilte is nu gemaakt.
Als update slechts de constatering dat de redactie van het BoeddhistischDagblad de kop van het betreffende artikel, door mij letterlijk overgenomen, heeft gewijzigd. Het heet nu:
"Vipassana-leraren: ‘Mettavihari pleegde grensoverschrijdend seksueel gedrag met leerlingen’".
Ik denk dat 'de acht' leraren die de verklaring niet hebben willen ondertekenen, nu toch van zich hebben laten horen, namelijk door de redactie te vragen er een meer milde kop boven te zetten.
Echter: 'grensoverschrijdend seksueel gedrag' is m.i. verslechtering van 'seksueel wangedrag'
Update 8 mei
De hoofdredacteur van het BD heeft me geschreven nog geen reactie van 'de andere acht' vipassana-leraren te hebben ontvangen. De wijzigingen in de kop en de eerste alinea's van het artikel betroffen zijn interpretatie van de tekst van 'de zes', die begint met een aanhalingsteken.
Dat was een eigen interpretatie van de redactie op basis van de tekst, die begint na de twee eerste alinea’s met een enkel aanhalingsteken- van de zes leraren. Zelf zou ik het onderscheid tussen feiten (en citaten zijn ook feiten) en interpretatie scherper gemaakt hebben.
Ondertussen blijven we hopen dat ook 'de andere acht' leraren van zich laten horen, ik denk dat ze zich langzaam wel gaan realiseren dat de geest nu eenmaal uit de fles is, hoe moeilijk het ook is dat te zien over hun bewonderde leraar Mettavihari. En dat ze zich gaan realiseren dat de slachtoffers van het seksueel wangedrag van Mettavihari niet geholpen zijn met verder zwijgen.
Update 10 mei
Inmiddels hebben de andere zeven leraren (zonder Adi) een reactie gegeven: zie BD van 9 mei
In afwachting van meer informatie over wat er de afgelopen dertig jaar gebeurd is, wil ik er nu alleen van zeggen: volstrekt inadequaat. Deze zeven zijn niet de eerstgeroepenen om met oplossingen te komen, hun rol in het probleem is daarvoor te onduidelijk. Die van de Thaise ambassade (die Mettavihari naar Nederland heeft gehaald) trouwens ook
=====================================================================
"Zes Nederlandse vipassana-leraren verwijten hun in 2007 overleden Thaise meditatieleraar Mettavihari van grensoverschrijdend seksueel gedrag met mannelijke leerlingen. Het wangedrag kwam volgens deze leraren al in het midden van de jaren negentig van de vorige eeuw aan het licht, maar een onderzoek in het najaar van 2014 door twee van de zes leraren wees uit dat de omvang groter is dan werd gedacht en dat mensen hier schade van ondervinden. Daarop is besloten het gedrag van Mettavihari in de openbaarheid te brengen.
Met deze bekendmaking zeggen de vipassana-leraren- Ank Schravendeel, Frits Koster, Johan Tinge, Marije Geurts, Dingeman Boot en Joost van den Heuvel Rijnders, dat ze dit gedrag verwerpen en achter de slachtoffers van Mettavihari staan."
Bron: BoeddhistischDagblad van 6 mei, waarin verder een nadere toelichting wordt gegeven en telefoonnummers opgenomen zijn.
Zodra er meer nieuws is over deze verklaring - en dat er meer komt, is zeker - geef ik een update in deze blog.
Nu wil ik alleen verklaren, blij te zijn dat deze zes openlijk hebben gesproken. Ik hoop dat naast het SIM-bestuur vooral ook de andere (acht) leraren - ook Mettavihari-leerling - van zich laten horen. Dit betreft Jotika Hermsen, Henk van Voorst, Peter Baert, Henk Barendrecht, Paul Boersma, Marjo Oosterhoff, Aad Verboom en Adi Ichsan.
Dat er in steeds bredere kring over het seksuele wangedrag van Mettavihari werd gesproken, maar nog steeds niet in de echte openbaarheid, was me al langer duidelijk. Ze bv m'n blog van 12 april over (onder andere) het 'onjuiste zwijgen' . Het eerste begin van het doorbreken van die stilte is nu gemaakt.
Abonneren op:
Posts (Atom)