Juiste concentratie: het boek van Leigh Brasington Shankman en voorproefje van Chapman-discussie

Onderstaande is wel haast niet een blog maar een tijdschrift. Een themanummer over boeken en andere teksten, met m'n vorige blog over Batchelor's boek en een volgende over Chapman.
Hadden we dat maar in Nederland: een digitaal tijdschrift (papieren zijn verleden tijd) over boeddhisme, zonder gebabbel.

=======================================================================

Half oktober is verschenen:

Right Concentration : A Practical Guide to the Jhanas

  A Practical, Accessible and Demystifying Look at the Jhānas
  as Described in the Suttas of the Pali Canon

door Leigh Brasington , een leerling van Ayya Khema.

Uitgever Shambhala Publications
Te koop via zijn website leighb.com ,  Bol.com  of  Amazon.com

In het tijdschrift Tricycle is een artikel van Brasington verschenen dat een goede inleiding tot z'n boek is. Zie Bijlage 1, hieronder.
Een ander excerpt is te vinden in Lion's Roar - Entering the Jhanas

Overzicht van de inhoud (uit de website van de uitgever):
"      Primary Topics

• The Preliminaries
• Access Concentration
• Entering the Jhānas
•    Possible Problems Associated with Attempting to Enter the Jhānas
• First Jhāna
•    Possible Problems Associated with Initially Learning the 1st Jhāna
• Second Jhāna
•    Possible Problems Associated with Learning the 2nd Jhāna
• Third Jhāna
•    Possible Problems Associated with Learning the 3rd Jhāna
• Fourth Jhāna
•    Possible Problems Associated with Learning the 4th Jhāna
• Insight Practice
•    The Two Types of Insight Practice
• The Immaterial Jhānas
•    Possible Problems Associated with Learning the Immaterial Jhānas

       Other Topics

• Frequently Asked Questions
• Vitakka & Vicara
• The Jhāna Summary
• Insight Knowledge
• The Cessation of Perception and Feeling
• The Psychic Powers
• Ending the Asavas
• Other Benefits of Jhāna Practice
• Helpful Things to Do at the Beginning & End of Each Meditation Period
• Mindfulness of Breathing
• Metta Meditation
• Other Access Methods
• How Much Concentration Is Required For Jhāna?
• In or Out: The Relationship Between Jhāna Practice & Insight Practice  "

De mens kan veel zelf doen en thuis doen, maar concentratie-meditatie gericht jhana's moet toch wel eerst in een retraite van minstens tien dagen met een leraar gedaan worden, is mijn overtuiging.
Het lezen en bestuderen van dit boek, vooraf of achteraf, is een goed hulpmiddel daarbij.
Geen leunstoelboek dus, zoals dat van Batchelor wel een beetje is.
Milinda/Asoka hoopt eind volgend jaar of later een Nederlandse vertaling uit te brengen; ik ben benieuwd of dat lukt.

Brasington is in oktober 2013 in Nederland geweest voor een korte retraite; de hoop is nog steeds dat er een keer een langere retraite met hem georganiseerd kan worden.
Hij geeft van 6 tot 15 november een retraite in het BuddhaHaus in Zuid-Duitsland, zie hier .

=======================================================================

Nog een boek over concentratie en inzicht: Richard Shankman

The Art and Skill of Buddhist Meditation: Mindfulness, Concentration, and Insight

Verschijnt 1 november 2015 (en ik heb het dus nog niet gelezen).

O.a. bij  Amazon.com  en  Bol.com
Op  zijn website  staat ook een link naar het  Sati Journal  met daarin artikelen over de vraag wat je hebt aan theoretische teksten bij de meditatie-beoefening: veel dus. Artikelen van o.a. Gil Fronsdal, Bhikkhu Bodhi, Stephen Batchelor; zie Bijlage 2.

"The Art and Skill of Buddhist Meditation offers a practical guide to building a strong meditation practice by unifying mindfulness, concentration, and insight into a single, integrated approach.
Mindfulness and insight—clearly knowing what is happening in one’s present moment experience—and concentration—the ability of the mind to remain steady and undistracted—are foundational elements of meditation, yet people are often confused about how these aspects of the practice fit together. Should they be doing insight meditation or concentration practices? How does concentration fit into insight meditation? To help, The Art and Skill of Buddhist Meditation offers specific guidance for cultivating both insight and concentration in meditation.

This book will be of interest to both beginning and experienced meditation practitioners who wish to familiarize themselves with, deepen their understanding of, and increase their practical skills in mindfulness, concentration, and insight meditation. New meditators who want hands-on skills they can easily put into practice will find the step-by-step instructions accessible and easy to understand. Experienced practitioners will find a complete and useful guide for deepening insight and cultivating the deeper stages of concentration known as jhana.
This book also discusses the most common experiences that can arise as the meditation process unfolds, and will help you find the approaches and techniques that work best for you. "

Zie ook Bijlage 4 met de eerste pagina's.

Een eerder boek van Shankman heb ik uitgebreid geciteerd in mijn blog van augustus 2013
In dit boek uit 2008 is ook een uitgebreid interview met Leigh Brasington opgenomen.

=======================================================================

Update 3 november
Een aankondiging van een nieuw boek van Erik Hoogcarspel, dat hier stond, heb ik verwijderd.

=======================================================================

Maar eerst Stephen Batchelor's After Buddhism verder gaan lezen.
En niet vergeten regelmatig op m'n kussentje te gaan zitten.

Maar ook schrijven aan een volgende blog over een fascinerende - nog niet voltooide - serie teksten van de Amerikaanse blogger David Chapman op zijn website over 'Buddhist Ethics' . Fascinerend maar ook pijnlijk voor mij omdat het indirect  mijn 'oplossing'  van het herintroduceren van ethiek in de Nederlandse vipassana als non-oplossing wegzet. Uiteraard heb ik wel wat verweer, eerst maar goed nadenken.
Zie als voorproefje over de verhouding mindfulness-boeddhisme, Bijlage 3.

==================================================================

Bijlage 1

Ingekorte versie van: " Focus Comes First
  A practice to develop the steady mind necessary for attaining wisdom
  by Leigh Brasington

Perhaps no aspect of the Buddha's teaching has been more misunderstood and neglected than right concentration. Yet right concentration is an integral part of the Buddha's path to awakening. It is, for instance, one of the qualities cultivated on the eightfold path.
In general, Buddhist teachings can be divided into three parts: sila, samadhi, and prajna: ethical conduct, concentration, and wisdom. Or to put it into the vernacular: clean up your act, concentrate your mind, and use your concentrated mind to investigate reality.
The Buddha thus makes it clear that a concentrated mind is necessary for the proper examination of reality. The jhanas are the method he taught over and over again for developing such a mind.

The word jhana literally means "meditation.'' In the sutras, there are four jhanas and four immaterial states. In modern times these eight states are simply called the eight jhanas. Thus the jhanas are eight altered states of consciousness, brought on via concentration and each yielding more concentration than the previous. Upon emerging from the jhanas—preferably the fourth or higher—you begin doing an insight practice with your jhanically concentrated, indistractable mind. This is the heart of the method the Buddha discovered. It reminds us that these states are not an end in and of themselves—they are simply a very useful way of preparing your mind, so you can more effectively examine reality and discover the deeper truths that lead to liberation.

The method for entering the jhanas begins with generating access concentration. The phrase access concentration means concentration strong enough to provide access to the jhanas. It is distinguished from momentary concentration—which is less concentrated—and from fixed or one-pointed concentration, which is the stronger concentration associated with the jhanas.
....

Generating access concentration can be done in a number of ways. A common means for doing so is through following the breath, a practice known as anapanasati. The first word of this Pali compound, anapana, means "in-breath and out-breath," while the word sati means "mindfulness." The practice is therefore "mindfulness of breathing." When practicing anapanasati, you put your attention on the physical sensations associated with breathing. It is extremely important to not control the breath in any way—just pay attention to the breath as it naturally occurs. If you control the breath, it does make it easier to focus. But it makes it too easy, so you won't generate sufficient concentration to enter the jhanas.

It is probably better if you can observe the physical sensations at the nostrils or on the area between the nose and the upper lip, rather than at the abdomen or elsewhere. It is better because it is more difficult to do; therefore, you have to concentrate more. Since you are trying to generate access concentration, you take something that is doable, though not terribly easy to do, and then you do it.
When noticing the natural, uncontrolled breath at the nose, you have to pay attention very carefully. In doing so you will notice the tactile sensations, and then your mind will wander off. Then you'll bring it back, and it will wander off; then you'll bring it back, and it will wander off. Eventually, though maybe not the next time you sit in meditation, maybe not even tomorrow or next week or next month, you'll find that the mind locks onto the breath. Any thoughts you have are relegated to the background. The thoughts might be something like, "Wow, I'm really with the breath now," as opposed to, "When I get to Hawaii, the first thing I'm going to do is …"

Whatever method you use to generate access concentration, the sign that you've gotten to access concentration is that you are fully present with the object of meditation. So if you are doing metta (lovingkindness meditation), you're just fully there with the feeling of metta; you're not getting distracted. If you're doing the body-sweeping practice, you're fully there with the sensations in the body as you sweep your attention over the body. You're not thinking extraneous thoughts; you're not planning; you're not worrying; you're not angry; you're not wanting something. You are just fully there with whatever your object is.

As you start to become concentrated, you might notice various lights and colors even though your eyes are closed. These are signs that you are starting to get concentrated. There is generally nothing useful that can be done—just ignore them. When you actually do get quite concentrated, the random blobs and laser shows will disappear. They might be replaced by a diffused white light, which is a sign of good concentration. It always appears for some people, it never appears for others, and many people find it sometimes appears and sometimes does not appear. But again, there's nothing you need to do with that sign either—it's just a sign. Remain focused on your meditation object.

Not everyone who undertakes jhana practice becomes proficient in this skill, but the only way to find out if it is something that works for you is to try learning it. It is indeed learnable by serious lay practitioners as well as by modern monks and nuns. "

Uit  Tricycle van 28 september 2015

=======================================================================

Bijlage 2

" INTEGRATING STUDY AND PRACTICE

Editorial (door) GIL FRONSDAL

THE BUDDHA did not formulate his teaching for spectators. He offered teachings and practices that could be a path to the end of suffering, to Awakening. To walk this path one must understand the path. But to understand the path one must walk it. The study and the practice of Buddhism go hand in hand, mutually supporting each other.
The Sati Journal, as well as the Sati Center for Buddhist Studies, is dedicated to advancing our understanding of the Buddhist path through informed and reflective exploration of Buddhist teachings, practices, history, and scholarship. We aim to support the mutual integration of practice and study. We hope that this will add depth, breadth, and healthy challenge to our walking of the path.
For this inaugural issue we have asked some of the senior Western practitioners of Theravāda Buddhism to address the interplay between study and practice. One of the common themes of these writers is the value of understanding the early Buddhist teachings on their own terms, i.e., to try to put aside our own cultural perspectives and biases in favor of discovering what the Buddha meant. The better we understand what the Buddha actually taught, the better we can respectfully adopt, adapt, and challenge those teachings.
Studying Buddhism on its own terms can provide us with a significant reference point for understanding our selves. It can be quite difficult to see your own cultural conditioning. Not only can Buddhism help us to see this conditioning, it can help deconstruct 2 Volume 1
it so we can experience that which is not conditioned. Ultimately we study Buddhism so we can go beyond Buddhism.
As we better understand both Buddhism and ourselves we can become more responsible in translating Buddhism for the modern world. In the West, at least, many of us are still part of the first wave of Western Buddhist practitioners. It would be good if we can create a reliable foundation for the waves of future practitioners.
May the articles of this first issue challenge you, be worthy of being challenged by you, and above all support you on the Path to freedom. "

Bron: Sati Journal 1

=======================================================================

Bijlage 3

Voorproefje van een komende blog n.a.v. artikelen van David Chapman over de door hem 'fraud' genoemde Westerse 'boeddhistische ethiek'.
Hier een passage over de relatie mindfulness - boeddhisme (met name vipassana).

Uit " The mindfulness crisis and the end of Consensus Buddhism
...
Secular “mindfulness” courses, promoted as stress-reduction treatments, have become more popular than Buddhism. A meditation method based on modern vipassana is their core.
Many Buddhists have strong mixed feelings about this. On the one hand, it’s great that so many more people are experiencing the benefits of Buddhist-style meditation. On the other hand, “mindfulness” seems like weaksauce kitsch; it’s missing most of what’s important about Buddhism. There’s a worry that if Buddhism is “unbundled,” with its most attractive part available separately, it will disintegrate,1 and critical aspects of the whole will be lost. And isn’t the whole greater than the sum of its parts?

But… what is the important rest of Buddhism?
That’s a genuinely difficult, important question. I wrote about it in a post three years ago that foreshadows this one.
As I wrote that, Consensus Buddhism was organizing a political consensus that ethics is what makes it different from, and better than, secular mindfulness. promoted and argued this in dozens of blog posts, mainstream media op-ed pieces, and pseudo-academic journals. (3)
 [Chapman verwijst o.a. naar het artikel
  Clearing the Muddled Path of Traditional and Contemporary Mindfulness; Joop R.]

I asked: Is there any significant point on which American “Buddhist ethics” and mainstream American secular liberal ethics disagree?
My last several posts have explained why the answer is no. “Buddhist ethics” has nothing to do with Buddhism; it just is mainstream American leftist ethics. People who want that can get it elsewhere with less hassle, just as people who want meditation can get it elsewhere with less hassle.
So if Buddhism = mindfulness + ethics, there’s nothing left of Buddhism. It’s over.
..."

Bron: Meaningness 7 okt.

=======================================================================

Bijlage 4

Inhoudsopgave en eerste pagina's uit
The Art and Skill of Buddhist Meditation: Mindfulness, Concentration, and Insight
door Richard Shankman

Het boeddhisme voorbij? Batchelor's After Buddhism Over het opnieuw doordenken van de dharma

Begin oktober (hoewel pas voor de 27e aangekondigd!) is een nieuw boek van
Stephen Batchelor uitgekomen:
After Buddhism: Rethinking the Dharma for a Secular Age

Uitgever: Yale University Press
Te koop via onder andere  Amazon.com  of  Bol.com

Een eerste samenvatting en bespreking ervan is verschenen in de website van de Secular Buddhist Association. Zie bijlage 1 waarin ik deze (ingekort en deels vertaald) heb opgenomen.

Een andere recensie verscheen op de website van Schettini: thenakedmonk.com  
Deze ex-Tibetaanse monnik (tegelijk met Batchelor) vat het revolutionaire denken van Batchelor als volgt samen:  "He is of the opinion that the Buddha didn’t teach any doctrine at all; merely a way to let go of reactivity—though that’s hardly trivial. Reactivity is our animal mode; to transcend it may be the most pragmatic enlightenment possible. "

Mijn eerste indruk na deels lezen en bladeren:
Z'n stijl maakt het een plezier om te lezen, maar er zit tegelijk veel informatie in.
Het is persoonlijk èn overstijgend, speculatief èn integer.
Interessant vind ik zijn 'Ten Theses of Secular Dharma ' op pag 321-322.
Een - ik durf de term bijna niet te gebruiken - soort geloofsbelijdenis.
Ik vertaal de eerste en de zevende:

 1. Een seculier boeddhist is iemand die toegewijd is aan de
    beoefening van de dharma in het belang van uitsluitend deze wereld.

 7. De gemeenschap van beoefenaren wordt gevormd door autonome personen
    die elkaar wederzijds ondersteunen in het cultiveren van hun paden.
    In dit netwerk van gelijkgezinde individuen, respecteren de leden de
    gelijkheid van alle leden, tegelijkertijd de specifieke kennis
    en expertise honorerend die iedere persoon met zich mee brengt.

Stephen noemt zich nu gewoon atheïstisch boeddhist, eerder gebruikte hij de term 'agnostisch' en nu ook wel 'seculier'; maar volgens mij zijn de verschillen tussen die woorden alleen 'skilful means' ten opzichte van 'gelovige boeddhisten' (in karma over meerdere levens en wedergeboorte).

Wat me wel opvalt is dit:
Destijds was hij in het Tibetaans boeddhisme, jaren lang als monnik; daar is hij met behoud van een aantal zaken los van gekomen. Toen ging hij naar Korea waar hij in een klosster intensief jarenlang de Koreaanse Zen beoefende, ook daar kwam hij los van, opnieuw met behoud van een paar elementen.

Z'n volgende fase was de onderdompeling in het vroege boeddhisme met haar Pali Canon; merkwaardig genoeg lijkt hij daar nu niet los van te komen.
Wat dat betreft is hij nog niet  'Na het Boeddhisme', hoewel de titel van z'n boek zo luidt.
Hij creëert (construeert) stap voor stap een Westers boeddhisme dat mij zeer aanspreekt, met losjes daarin enige elementen van het Tibetaans en Koreaan boeddhisme; maar het belang dat hij bijvoorbeeld hecht aan een aantal Sutta's en het boek van Rockhill (alsof die iets moeten rechtvaardigen) kan m.i. niet het eindstadium van deze constructie zijn. 'After' is geen 'beyond'

Stephen komt met zijn vrouw Martine Batchelor van 23 t/m 29 oktober naar Nederland om een retraite te geven waarvan de dhamma-talks ongetwijfeld over zijn boek gaan.
Misschien ook over ethiek naar aanleiding van de actualiteit in Nederland (het misbruik van Mettavihari èn het zwijgen daarover).
Zie de  informatie op de website van de SIM  hierover.

=======================================================================

Nog twee opmerkingen terzijde

Wie op een beetje niveau tegenwoordig het boeddhisme wil beoefenen, is aangewezen op Engelse teksten. Dat is jammer, ik lees ook makkelijker in het Nederlands, maar langzamerhand niet meer onoverkomelijk: ook voor werk en studie is beheersing van het Engels steeds meer nodig.

Het boek dat die ik hier bespreek, zou vroeger waarschijnlijk binnen een jaar in het Nederlands vertaald zijn. Datzelfde geldt een binnenkort verschijnend boek van Leigh Brasington (leerling van Ayya Khema) en een nieuw van Richard Shankman. Nu is er wel de wens van Milinda, Brasington eind volgend jaar (of later) uit te geven, maar zeker is dat niet. Ook een aantal van de boeken van Batchelor zijn in het verleden door Asoka/Milinda uitgegeven, maar financieel lijkt dat nu bijna onmogelijk.

We moeten onder ogen zien dat het hoogtepunt van het
boeddhisme in Nederland inmiddels achter ons ligt.

=======================================================================

Deze tekst gaat over boeken, over de vreugde en nut van het lezen van (moeilijke) teksten.
Het anti-intellectualisme in het Nederlandse boeddhisme groeit.
Dharma-studie hoort m.i. wezenlijk ook bij de beoefening, het kunnen denken is één van de (weinige) faculteiten die de mens van het dier onderscheidt. Vgl deze link naar het Sati Journal
Dus weg met uitspraken (in het BD ) als:
"... maken korte metten met boekenwijsheid en bieden een alternatief voor het traditionele boeddhistische pad van levenslang of zelfs levens lang studeren en praktiseren.
... niet als een filosoof uit een ivoren toren, niet als een schriftgeleerde met een griffel, niet als een predikant van de kansel, maar als een jongen van de straat ... recht voor zijn raap, zonder kapsones, grappig op het vulgaire af, en nooit mis te verstaan. Van hart tot hart, zou de zenboeddhist zeggen. "
Om het ook maar eens 'recht voor de raap' te zeggen: dit is het cultiveren van domheid.

=======================================================================

Bijlage

Stephen Batchelor's NA HET BOEDDHISME : een recensie (door Carl Hultman)

[Licht ingekorte vertaling van mij, Batchelor-citaten erin heb ik onvertaald gelaten.
Wat betreft de vertaling van de titel:  'Na Boeddhisme '  is geen fraai Nederlands, maar
  'Na het Boeddhisme '  is eigenlijk te bepaald.  Joop R ]


" ... Het was 2010 toen z'n 'Bekentenis van een Boeddhistisch Atheïst ' werd gepubliceerd; wat kunnen we verwachten te vinden in zijn nieuwe werk?

What I seek to provide in this book is a philosophical, ethical, historical, and cultural framework for mindfulness and other such practices, which are rooted in the earliest canonical sources but articulated here afresh (5).

Het is zijn frisse brengen van de dharma dat ofwel lezers uitdaagt ofwel hen intrigeert. Batchelor wordt door sommige boeddhisten gezien als een ketter, terwijl sommigen hem zelfs niet als een ​​boeddhist beschouwen. Andere critici respecteren zijn werk, maar denken dat hij misleid is; en toch waarderen velen hem als een bevlogen leraar en een visionair.

Het boek heeft – net als zijn vorige - een mild provocerend titel. Waar wil hij naar toe met deze 'After Buddhism'? "Boeddhisme" is een relatief moderne Westerse term die verwijst naar de verschillende culturen die zijn ontwikkeld rond het onderzoek en de praktijk van de leer toegeschreven aan de in de vijfde eeuw voor Christus levende Indiase wijsgeer, genaamd Siddhartha Gotama . Het zijn deze verschillende culturen die Batchelor terzijde wil schuiven; niet omdat hij ze als onjuist beoordeelt, maar omdat hij er niet mee in contact kan komen als een kind van de moderniteit. Wat hij hoopt is dat wat hij 'een cultuur van het ontwaken' ('a culture of awakening ') noemt, die de energie krijgt om zich te ontwikkelen. Hij maakt in zijn voorwoord duidelijk dat het niet de Boeddha-dharma (de studie en de praktijk van de leer) is die hij terzijde schuift:
This book is an attempt to synthesize an understanding of Buddhism . . . [with] a steady focus on a single question: What does it mean to practice the dharma of the Buddha in the context of modernity (ix)?

Die vraag heeft evenveel antwoorden als er boeddhistische geleerden en leraren zijn; en elk antwoord hangt af van interpretaties van [de concepten] "om de dharma te beoefenen" en "de context van de moderniteit." Veel conventionele interpretaties zullen worden uitgedaagd als we ontdekken of het antwoord van de auteur ons al dan niet overtuigend voorkomt.

Een eerste uitdaging is, dat ondanks het feit dat hij een uitgesproken atheïst is, Batchelor de beoefening van de dharma als een religieuze praktijk ziet, terwijl het tegelijkiertijd seculier van aard is. Sommigen vinden dit idee van een "seculiere religie" tegenstrijdig. De auteur erkent deze contradictie in termen en legt uit:

One can be religious in the sense of being motivated by ultimate concerns, without ever engaging in any overtly religious behavior, just as one can be religious in the conventional sense merely out of habit or custom, without being driven by an ultimate concern (15).
A secular approach to Buddhism is thus concerned with how the dharma can enable humans and other living beings to flourish in this biosphere, not in a hypothetical afterlife. Rather than emphasizing personal enlightenment and liberation, it is grounded in a deeply felt concern and compassion for the suffering of all those with whom we share this earth (16).
My concern, therefore, is as much about imagining a Buddhist secularity as about imagining a secular Buddhism (20).

Dan zijn er zijn deconstructies van verschillende "klassieke" interpretaties van de dharma. De belangrijkste hiervan zou zijn weigering om de dharma te zien als een verzameling van metafysische waarheidsclaims waarin men dient te geloven. Hij beschouwt de Boeddha's leer als taakgericht, een reeks taken die moeten worden volbracht. Dus de "Vier Edele Waarheden" worden tot een "viervoudige taak." Het "Ongeconditioneerde" wordt het werk van de "ongeconditioneerde worden door" hebzucht, woede en onwetendheid.

Het boek telt elf hoofdstukken met elk zes tot negen paragrafen, en, vergelijkbaar met de structuur van zijn vorige boek, 'Bekentenis van een BoeddhistischAtheïst', wisselen ook dit boek de hoofdstukken tussen twee verhaal-lijnen: de interpretatie van de dharma en de historische context.

Hoofdstuk 1 is de achtergrond van de ontwikkeling van de auteur en zijn oriëntatie als student en docent van de dharma. Hij beschrijft zijn langzaam gegroeide benadering van de vroege leringen als volgt:
[giving] central importance to those teachings in Gotama’s dharma that cannot be derived from the worldview of fifth century BCE India (26).
[which] leaves us with four central ideas that do not appear to have direct precedents in Indian tradition. I call them the “four P’s”:
the principle of conditionality
the practice of a fourfold task
the perspective of mindful awareness
the power of self-reliance (27).

De volgende vijf hoofdstukken zijn een poging tot een codificatie van Batchelor's interpretatie van de leringen van de vroege teksten die zijn ontstaan ​​over zijn vele jaren van studie en beoefening. Hier brengt hij die leringen tot leven die hij fundamenteel acht voor een ​​seculiere benadering van de dharma; en langs deze weg deconstrueert een aantal van de reeds lang bestaande interpretaties die hij in strijd acht met een dergelijke benadering.

Hoofdstuk 3, 'Een Viervoudige Taak' (A Fourfold Task ) is dan zijn interpretatie van de eerste leerrede van de Boeddha's, het 'Draaien van het Wiel van Dharma'.
Hoofdstuk 5 wordt 'Loslaten van de Waarheid' (Letting Go of Truth ) en deconstrueert de begrippen van de Waarheid met een hoofdletter W en het Onvoorwaardelijke met een hoofdletter O, en de redenen van hoe zij in de leer zijn opgenomen.
Hoofdstuk 7 is "Ervaring" (Experience ) en verkent pragmatische aanpak van de Boeddha in het omgaan met onze fenomenologische ervaring en zijn vermijden van metafysische vraagstukken.
Hoofdstuk 9 is "Het Alledaagse Sublieme" (The Everyday Sublime ), dat kijkt naar de manier waarop het mystieke onze dagelijkse ervaring niet overstijgt, maar juist is ingebed in die zeer ervaren en hoe de beoefening van mindfulness en [andere vormen van] meditatie betrekking hebben op die ervaring.
Hoofdstuk 11 is "Een Cultuur van Ontwaken" (A Culture of Awakening ) waarin ook de ideeën van vorige levens, karma en wedergeboorte worden gedeconstrueerd; en waarin hij vervolgens een overzicht geeft van wat een seculiere Boeddha, Dharma, Sangha eruit zouden kunnen zien.
Dit hoofdstuk eindigt met een lijst van de tien stellingen van Seculiere Dharma.

De andere verhaal-lijn ontwikkelt verder de historische context in de tijd en plaats waarin de Boeddha leefde waarmee Batchelor een begin maakte in zijn vorige boek, de 'Bekentenis'.
Focusing on the dramatic episodes scattered through the canon that recount Gotama’s often-fraught dealings with his contemporaries allows his humanity to emerge with more clarity than if we concentrate on abstractions (28).

De hoofdstukken 2, 4, 6, 8 en 10 bevatten de Boeddha 's interactie met vijf van die tijdgenoten, het zijn Mahanama, de Boeddha's neef die de leider van hun Sakiya clan wordt; Pasenadi, de koning van Kosala; Sunakhatta, een monnik die de Boeddha en zijn leer verwerpt en disrobes; Jivaka, een hofarts en Ananda, de begeleider van de Boeddha.
Opvallwend is dat Mahanama, Pasenadi en Jivika leken-beoefenaren waren in plaats van bedelmonniken (monniken) zoals Ananda en Sunakhatta.

Bij het trachten historische gebeurtenissen en hun context uit de vijfde eeuw BCE van het NO van India te reconstrueren, nodigt de fragmentarische aard van de informatie uit tot speculaties en gissingen. Van tijd tot tijd extrapoleert Batchelor op deze wijze waarschijnlijke scenario's van een aantal van deze historische fragmenten om extra context te geven aan zijn interpretatie van de leer. Deze zijn weliswaar voorlopige, en ik beschouw hen als 'onderbouwde speculaties' ; nuttig als ze zijn, lijken ze toch af en toe uitgerekt en een beetje dun. De auteur doet wat hij kan met de informatie die beschikbaar is en hij voegt een door hem gevonden secundaire bron toe aan de bronnen in de Pali Canon:

I have based the core narrative of the life of Gotama on the account in the Vinaya of the Mulasarvastivada school as preserved in Tibetan and translated by W. Woodville Rockhill in 1884. My previous book Confession of a Buddhist Atheist (2010) reconstructed the story of the Buddha’s life entirely on the basis of Pali sources. The version presented by Rockhill differs in a number of details, but the story is essentially the same. Since these two textual traditions were preserved at opposite ends of the Indian subcontinent, and since their preservers had no contact with each other for centuries, both texts were presumably based on an earlier version that was probably extant until the time of Emperor Asoka (304–232 BCE), who was born only a century or so after the death of the Buddha (x). ...

Tot slot, het boek eindigt met een 'Nawoord' dat een ander historisch geïnformeerde speculatie bevat over mogelijke ontwikkelingen in India in de eeuwen na de dood van de Boeddha. Batchelor kijkt vervolgens naar het contact van het Boeddhisme met het Westen vanaf de zeventiende eeuw tot heden. Na de Nawoord is een sectie van 'Selected Discourses' van de Pali Canon in de eigen vertaling van de auteur.

De Boeddha onderwees vijfenveertig jaar aan een verscheidenheid van mensen. Zijn leringen werden gememoriseerd en mondeling doorgegeven. Het nam meer dan vier eeuwen voordat ze werden opgeschreven. Gedurende deze tijd werden ze bewerkt, uitgebreid, gecondenseerd en gecombineerd. Op deze manier vinden we een verscheidenheid aan stemmen in de vroege leer. De auteur onderscheidt er zes: poëtische stemmen, dramatische stemmen, sceptische stemmen, pragmatische stemmen, dogmatisch stemmen, en mythische stemmen. Hij heeft niet het gevoel dat deze stemmen persé met elkaar in tegenspraak zijn, maar het is niet moeilijk om teksten te vinden die dat wel doen. Iedereen die de dharma bestudeert moet kiezen welke leringen hem of haar aanspreken. De meeste boeddhistische scholen hebben hun eigen keuzes gemaakt. Stephen Batchelor wordt soms beschuldigd van cherry picking [krenten uit de pap halen] van de leerredes; maar is dat niet wat vereist is om een ​​consistentie in ze te vinden? Ik vind zijn keuzes en interpretaties een consistente leer geven die mij diep aanspreekt.

Ik voel dat Stephen Batchelor een uitgebreid en samenhangend antwoord op zijn leidende vraag heeft gegeven, en een die ik van dwingende aard acht. Zelfs degenen die zijn goed bekend met zijn meest recente geschriften en lezingen zijn, zullen nieuwe wegen en extra diepte in 'Na het Boeddhisme' ontdekken. Met de toevoeging van de historische stukken die de context vormen voor de interpretaties van de auteur, is deze visie ['understanding'] van de dharma gepresenteerd als een volledig coherent stuk, zeer welkom. Of u bekend bent met zijn werk bent of niet, of eens bent met zijn visie of niet, dit boek is een belangrijke bijdrage aan de studie van de historische Boeddha, en verdient serieuze aandacht want het is een goed onderbouwde, hoewel onorthodoxe, interpretatie van de leringen gevonden in vroege boeddhistische teksten die deel uitmaken van de dharma van de Boeddha. "

Bron: SecularBuddhism 1 okt.