Begin deze week kreeg ik een mail van de hoofdredacteur en baas (zijn uitdrukking) van het BoeddhistischDagblad, Joop Ha Hoek, waarin deze mij verbood nog langer de in zijn ogen zieke stukjes te plaatsen zoals ik omtrent de jaarwisseling kennelijk heb gedaan. Of het een volledige ban is, weet ik eigenlijk niet, misschien worden brave (positieve, adorerende) stukjes van mij nog wel opgenomen maar dat ga ik niet proberen.
Omdat waarschijnlijk de mededeling van deze mail aan mij niet aan de BD-lezers wordt gemeld, geef ik een aantal van de meest relevante passages eruit weer:
“From: boeddhistischdagblad@xxx
To: jwromeijn@xxx
CC: edje2002@xxx; xxx@onkruid.nl; ujukarin@xxx; andre@xxx; pauladewys@xxx; info@tilanusxxx; reinier@tilanusxxx; xxx@bosrtv.nl; vanbuuren@xxx; d.varamitra@dji.minjus.nl; varamitra@xxx; varamitra@xxx
Subject: Joop Romeijn, de BUN en de Dalai Lama
Date: Mon, 6 Jan 2014 16:52:43 +0100
Goedemiddag Joop, ik ken inmiddels via verschillende publicaties -in onder meer jouw weblog- jouw obsessieve gedachten en ideeën over de BUN, BOS, BZI en academische opleiding geestelijke verzorgers. Het staat je vrij die te hebben, voor mij zijn het meningen van een privépersoon, niet geënt op realistische omstandigheden. De vrijheid om je te uiten wordt echter ingeperkt als je meent de kolommen van het Boeddhistisch Dagblad daarvoor te kunnen misbruiken. In recente publicaties in mijn krant –onder meer het bezoek van de Dalai Lama aan Nederland- voerde je (het voortbestaan van) de BUN op, gekoppeld aan de functies en over de ruggen heen van Paula de Wys en Reinier Tilanus. Zo bezoedelde je een mooi bericht over een mooi mens. Ik vind dit werkelijk ziekmakend.
In plaats van dat je blij bent dat er mensen zijn die naast hun werkzaamheden voor de BUN ook nog belangeloos het bezoek van de Dalai Lama aan ons land voorbereiden en ze daarvoor het respect geeft dat ze verdienen, schok je hen en anderen met je misselijkmakende en zieke gedachten over de BUN. Want dat is waar het om gaat. Een paar dagen geleden meende je Ujukarin in een reactie een vermeend voorzitterschap van de BUN toe te moeten dichten.
En nog wat langer geleden meende je …. te moeten diskwalificeren.
...
Als baas van het Boeddhistisch Dagblad ontzeg ik je nu de mogelijkheid om in mijn krant dergelijke uitlatingen te publiceren. Het zijn gedachtenspinsels van een man met een haatdragende geest die de toekomst naar zijn hand wil zetten. Je beschadigt er bewust goedwillende en liefdevolle mensen mee, die hun vrije tijd belangeloos steken in het boeddhisme en de verschillende organisaties.
…
Mijn mail aan jou komt stand zonder ruggenspraak met de BUN of wie dan ook. Ze vertolken mijn persoonlijke gevoelens en die van mij als hoofdredacteur van deze krant en worden op eigen initiatief en met de beste intentie weergegeven.
Ik wens je een goed 2014.”
======================================================
Als mogelijke laatste keer een paar reacties van mij, zonder reacties van anderen (die zijn in het BD te lezen; vooral blijven doen, dan weet u wat er in het lieve deel van boeddhistisch Nederland leeft).
Twee maal op boeddhistischdagblad.nl/dalai-lama-bezoekt-begin-mei-2014-nederland/, van 27 en van 30 december 2014:
“ Goed nieuws voor alle geïnteresseerden in het boeddhisme en alle beoefenaren ervan, met name die van het Tibetaans boeddhisme.
Een belangrijk verschil met het vorige bezoek is ook dat de Dalai Lama niet langer de politiek leider van de Tibetanen (in ballingschap) is, dat is sinds zomer 2011 de verkozen Lobsang Sangay.
De Dalai Lama kan nu komen als boeddhist en als spiritueel leider van de Tibetaanse boeddhisten. Voor ons als aanhangers van de scheiding van kerk en staat is dat wel zo zuiver. “
…
“ Paula de Wys en Reinier Tilanus worden met name genoemd als organisatoren van dit gebeuren; daar zullen ze hun handen vol aan hebben in 2014. Ik wens ze sterkte.
Ze zijn echter ook BUN-bestuurslid, daar zullen ze dus geen tijd voor hebben.
Bovendien hebben we eerder in het BD gelezen dat de voorzitter van de BUN komend voorjaar vertrekt en de penningmeester al eerder. Wie blijft er nog over?
Het werk lijkt nu al stil te staan, we hebben (in het BD) niets van de ledenvergadering afgelopen najaar gelezen, vroeger was dat wel het geval. De VU kan bv nu al volledig haar gang gaan met de opleiding tot ‘buddhist chaplain’ zondere publieke boeddhistische controle (Of werkt de Dhamma Advies Raad wel?)
Straks stopt de BUN er nog eerder mee dan ik voorspeld had, namelijk eind 2015 als hun omroeplicensie afloopt op grond waarvan de BOS kan uitzenden. Dat mag toch niet gebeuren?
Ik wens eenieder een goed 2014 toe. “
Een paar reacties van mij op boeddhistischdagblad.nl/siddhattha-gotama-de-boeddhist-2/
van 1, 3 en 4 januari 2014 (een reactie op Jules Prast heb ik in m'n vorige blog opgenomen, de opmerking over 'onwetendheid' is eigenlijk ook aan hem gericht, want hij benadrukt nogal het 'niet weten'. )
“Ook een gelukkig nieuwjaar aan allen! Dat het opnieuw een jaar mag worden van verminderde onwetendheid (avijja).
Robert, ik had me kunnen voorstellen dat je niet had gereageerd omdat André schrijft als de traditionele Aziatische leraar, ponerend zonder zichtbare interesse in discussie of tegenspraak.
Ik kan me echter ook voorstellen dat je wel heb gereageerd. Alleen schiet je wat door als je over de ‘Sankriet Canon’ schrijft, alsof er een homogeen en ongeveer tegelijkertijd gecomponeerd geheel van teksten is.
Sommige Mahayana-teksten zijn van voor onze jaartelling en sommige van (eeuwen) na onze jaartelling. Sommige zijn in het Sanskriet geschreven en later in het Chinees vertaald, sommige zijn oorspronkelijk Chinese composities zoals de Hart Sutra (en misschien geldt dat ook wel voor Tibetaans, daar weet ik te weinig van).
Ditzelfde geldt voor de Pali Canon; al denk ik wel dat de gemiddelde leeftijd daarvan wat hoger is; maar ook hier is er sprake van voor (misschin 400 jaar voor, misschien 100 jaar voor) en teksten na onze jaartelling.
Maar wat doet dat er toe? Theravada en Zen zijn toch gewoon twee verschillende religies (of filosofieën); net zo als Nichiren en Tibetaans boeddhisme dat zijn? Ze hebben maar twee zaken gemeenschappelijk: het gebruik van de naam ‘Boeddha’ en de neiging om hun teksten ouder te laten lijken dan ze zijn: te antedateren
Wij zijn dol op authenticiteit, waarbij het lastig is dat dat twee betekenissen heeft:
- zuiver, direct uit het hart komend
- oorspronkelijk en dus uit de oudheid komend.
Die twee zijn wat lastig te verenigen, dat is het hele probleem. “
Op een reactie van Ujukarin:
“Schitterend, ik zou haast zeggen: hier spreekt de nieuwe BUN-voorzitter
Terecht leg je nadruk op de sangha, in plaats van op de leraar zoals velen helaas doen.
Alleen vind ik je wel wat oordelend als je zegt “wie … niets van Vriendschap/Sangha respecteert is dus m.i. ook geen volgeling van de Dhamma “. Zelfs als je het teveel gebruikte woord ‘respecteren’ vervangt door bv ‘nodig denkt te hebben’, dan nog vind ik deze laatste zin van je heldere betoog overbodig.”
En idem van 4 januari:
“Waarom niet, je naam wordt genoemd, het is maar voor twee jaar, Ujukarin?
Nu de kern: ik ben het wel met je eens dat samen beoefenen essentieel want verrijkend (mudita-gevend) is, maar wil een anderen uitsluitende zin als 'ik herken ze niet als mede-gangers op het pad' niet voor m’n rekening nemen.
En uiteindelijk moet men ook z’n groep durven kunnen loslaten.
Geheel terzijde, voor de liefhebbers van de Hart Sutra (u weet wel, van ‘Vorm is leegte’), een variant gecomponeerd in de 20e eeuw van onze jaartelling:
”The Hard Sutra
Thus have I heard. At one time the Blessed One was staying at Savatthi,
in Jetavana, Anathapindika’s Park. ‘Monks,’ the Blessed One addressed
the community of monks. ‘Yes, Blessed One,’ the monks replied. The
Blessed one stated: ‘Monks, there is but one way to learn and that is the
hard way. Do not be deceived.’ The monks rejoiced at the Blessed One’s words. ”
‘De harde weg’, daar houden sommige beoefenaren vast niet van. “
======================================================
Tot zover deze citaten van mezelf
Ik heb wel ergere dingen geschreven in m'n leven. Maar schrijven over de Dalai Lama ligt kennelijk gevoelig, terwijl het bezoek van deze spiritueel leider van de Gelugpa's voor mij dezelfde beperkte betekenis heeft als een bezoek van een (rooms-katholieke) Paus aan Nederland voor een protestant.
Opvallend is dat de persoon met de naam Anne, degene waarmee ik medio 2013 herhaaldelijk botste, op 7 januari het beste commentaar op de reacties over dit bezoek heeft gegeven: “Wel jammer dat het meer om de man dan om zijn boodschap lijkt te gaan.”
Waar de hoofdredacteur van het BD kennelijk geen oog voor heeft, is het centrale thema in deze en andere reacties van mij de afgelopen maand: de cultuur bij Nederlandse boeddhisten van het elkaar (inclusief de leraar) bewonderen ; dat soort feestjes wil ik inderdaad soms wel bederven.
Eén punt in de mail verbaast me, namelijk dat in het lijstje van mijn 'obsessieve gedachten' ook die over een ' academische opleiding geestelijke verzorgers ' is opgenomen; terwijl ik veel positiever ten opzichte van die opleiding sta als bv André Kalden en Joop Ha Hoek en veel anti-intellectualistische boeddhisten, en ik daar tal van constructieve ideeën over gelanceerd heb, kritisch maar constructief (behalve dan, dat moet ik wel toegeven, als het over de BZI gaat, want dat is naatje).
En één punt amuseert me (twee eigenlijk, ook dat er drie cc's van de mail naar Varamitra zijn gegaan, heeft die zoveel rollen?), namelijk het verwijt dat ik "de toekomst naar mijn hand wil zetten.". Liever het verleden naar m'n hand zetten dan; of liever de toekomst naar andermans hand zetten dan?
Op één punt tenslotte heeft Hoek gelijk: mijn vastberadenheid t.a.v. de gewenste opheffing van de BUN is in de loop der jaren niet verminderd (waarbij voorzitters kwamen en voorzitters gingen); dat kan inderdaad een obsessie genoemd worden. Daar kan ik wel mee stoppen, dat hoeft niet meer; toch nog een goed voornemen dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten