Op 13 juni plaatste ik de blog 'Ik ben oranje, merk ik (in Teeven z'n systeem dan) '
Er is nieuws van dit front
De NRC van vandaag meldt dat de rechter uitspraak heeft gedaan en dat Teeven meteen in beroep gaat.
Ik citeer: "Staatssecretaris Fred Teeven (Veiligheid en Justitie, VVD) gaat in hoger beroep tegen het vonnis over zijn nieuwe detentieregime, zo schrijft persbureau Novum vanmiddag. Vanochtend bepaalde de rechter in Den Haag dat dit regime in strijd is met de wet.
De rechter deed vandaag uitspraak in een kort geding dat zestig gedetineerden tegen de staat hadden aangespannen naar aanleiding van het nieuwe stelsel dat Teeven wil invoeren. De wettelijke basis om gevangenen tussen de activiteiten door in hun cel te stoppen ontbreekt hierin, zo luidt het oordeel.
..."
Helaas heb ik nog geen reactie vernomen op mijn oproep van verleden week die ik hier herhaal:
Wordt het niet tijd dat de (boeddhistisch) geestelijk verzorgers bij Justitie zich solidair gaan verklaren met de gevangenen? Met hun leerlingen en/of cliënten dus?
Jullie zijn toch zeker ook 'oranje'? Kom op, Varamitra, toon dat je een boeddhistisch leider bent.
dinsdag 24 juni 2014
zondag 15 juni 2014
Een feestje voor Han de Wit; en waarom leraren Tibetaans boeddhisme steeds Tibetaans blijven
Vandaag wordt Han de Wit zeventig jaar. Zie Shambhala .
Minstens even relevant: ik ben donderdag vijfenzeventig geworden (dank u).
Ik heb laatst al iets gevierd, maar voor Han een feestje, samen met Edel, Frits en Nico: drie andere aardige jongens (vrij naar Titaantjes van Nescio ( * ) ). En met een bitchy meisje.
En mogelijk met publiek. Ik ga niet, € 75 is mij veel te duur, zelfs al krijg je er een borrel voor.
Het gaat over boeddhisme als bron van levenskunst.
Mijn bijdrage kan kort zijn, Multatuli's 'Woutertje Pieterse ' (* *) indachtig zou ik zeggen:
Boeddhistische levenskunst is een schone zaak en geeft het mensdom veel vermaak.
Een kleine inhoudelijke kanttekening
Deze middag valt wel weer Han's vaste uitdrukking 'De kracht van fundamentele goedheid '
Laat ik dan maar duidelijk maken dat ik daar niet in geloof. Ook niet in fundamentele slechtheid trouwens: Er bestaat niet iets als een fundament; er is geen fundamentele ietsheid.
We worden geboren zonder gebruiksaanwijzing, zelfs zonder aanduiding van welke functie(s) we hebben. We moeten die zelf maar bedenken; niet 'ontdekken', dat woord suggereert dat die 'eigenlijk' bestaan.
Verder zou ik zeggen: gefeliciteerd Han. Je kan nu eindelijk volwassen worden.
Loskomen bijvoorbeeld van je eerste leraar Chögyam Trungpa (die van de 'crazy wisdom' waar je weinig van hebt, en die niet van de drank en de vrouwen af kon blijven)
en vrij van je tweede leraar Sakyong Mipham (de zoon van, hoe toevallig), die je bracht tot uitspraken over de 'verlichte samenleving' (al weer voorbij, mag ik hopen, die uitspraken dan).
Laat Shambhala achter je en wordt ook ongeorganiseerd boeddhist, je bent er aan toe !
Dat brengt me bij een breder thema:
waarom zijn de leraren in het Tibetaans boeddhisme toch nog steeds Tibetanen?
Zowel bij Zen als bij Theravada-vipassana is de huidige generatie leraren overwegend Westers, nadat het in het verleden (in de VS en hier) eerst Aziatische leraren waren. Bij het Tibetaans boeddhisme vindt deze wisseling van de wacht niet plaats.
Nu zijn er natuurlijk veel Tibetanen, in India, die niet terugkunnen naar Tibet. Maar los daarvan, is mijn indruk, blijven ze ook Westerlingen als spiritueel minder begaafd zien.
Vreemder is dan nog dat de gevorderde Westerse leerlingen dit accepteren. Het lijkt mij een teken van stagnatie.
=======================================================================
( * ) Opgave:
Wie van de vier jongens Han, Edel, Nico en Frits past respectievelijk het meest bij de aardige jongens van Titaantjes (Bavink, Hoyer, Van Bekker, Kees Ploeger, Koekebakker)?
En welke niet-uitgenodigde boeddhist past het best bij de vijfde van deze Titaantjes?
Een extra prijs voor wie ook nog Japi uit 'De Uitvreter ' in het boeddhistisch spectrum kan plaatsen.
(* *) Zie pagina 6 van dit Bulkboek.
Trouwens, als Annemiek Schrijver mij ooit zou vragen om m'n 'Heilige tekst ' (weinig kans),
zou deze van pagina 5 wel in aanmerking komen (hint: een meester is een soort leraar):
Slachterskeesje: Lofdicht op de meester
Mijn vader heeft menige os de doodsteek gegeven
Maar meester Pennewip is nog in leven
Soms waren zij mager, soms waren zij vet
En hij heeft zijn pruik opzij gezet
Minstens even relevant: ik ben donderdag vijfenzeventig geworden (dank u).
Ik heb laatst al iets gevierd, maar voor Han een feestje, samen met Edel, Frits en Nico: drie andere aardige jongens (vrij naar Titaantjes van Nescio ( * ) ). En met een bitchy meisje.
En mogelijk met publiek. Ik ga niet, € 75 is mij veel te duur, zelfs al krijg je er een borrel voor.
Het gaat over boeddhisme als bron van levenskunst.
Mijn bijdrage kan kort zijn, Multatuli's 'Woutertje Pieterse ' (* *) indachtig zou ik zeggen:
Boeddhistische levenskunst is een schone zaak en geeft het mensdom veel vermaak.
Een kleine inhoudelijke kanttekening
Deze middag valt wel weer Han's vaste uitdrukking 'De kracht van fundamentele goedheid '
Laat ik dan maar duidelijk maken dat ik daar niet in geloof. Ook niet in fundamentele slechtheid trouwens: Er bestaat niet iets als een fundament; er is geen fundamentele ietsheid.
We worden geboren zonder gebruiksaanwijzing, zelfs zonder aanduiding van welke functie(s) we hebben. We moeten die zelf maar bedenken; niet 'ontdekken', dat woord suggereert dat die 'eigenlijk' bestaan.
Verder zou ik zeggen: gefeliciteerd Han. Je kan nu eindelijk volwassen worden.
Loskomen bijvoorbeeld van je eerste leraar Chögyam Trungpa (die van de 'crazy wisdom' waar je weinig van hebt, en die niet van de drank en de vrouwen af kon blijven)
en vrij van je tweede leraar Sakyong Mipham (de zoon van, hoe toevallig), die je bracht tot uitspraken over de 'verlichte samenleving' (al weer voorbij, mag ik hopen, die uitspraken dan).
Laat Shambhala achter je en wordt ook ongeorganiseerd boeddhist, je bent er aan toe !
Dat brengt me bij een breder thema:
waarom zijn de leraren in het Tibetaans boeddhisme toch nog steeds Tibetanen?
Zowel bij Zen als bij Theravada-vipassana is de huidige generatie leraren overwegend Westers, nadat het in het verleden (in de VS en hier) eerst Aziatische leraren waren. Bij het Tibetaans boeddhisme vindt deze wisseling van de wacht niet plaats.
Nu zijn er natuurlijk veel Tibetanen, in India, die niet terugkunnen naar Tibet. Maar los daarvan, is mijn indruk, blijven ze ook Westerlingen als spiritueel minder begaafd zien.
Vreemder is dan nog dat de gevorderde Westerse leerlingen dit accepteren. Het lijkt mij een teken van stagnatie.
=======================================================================
( * ) Opgave:
Wie van de vier jongens Han, Edel, Nico en Frits past respectievelijk het meest bij de aardige jongens van Titaantjes (Bavink, Hoyer, Van Bekker, Kees Ploeger, Koekebakker)?
En welke niet-uitgenodigde boeddhist past het best bij de vijfde van deze Titaantjes?
Een extra prijs voor wie ook nog Japi uit 'De Uitvreter ' in het boeddhistisch spectrum kan plaatsen.
(* *) Zie pagina 6 van dit Bulkboek.
Trouwens, als Annemiek Schrijver mij ooit zou vragen om m'n 'Heilige tekst ' (weinig kans),
zou deze van pagina 5 wel in aanmerking komen (hint: een meester is een soort leraar):
Slachterskeesje: Lofdicht op de meester
Mijn vader heeft menige os de doodsteek gegeven
Maar meester Pennewip is nog in leven
Soms waren zij mager, soms waren zij vet
En hij heeft zijn pruik opzij gezet
vrijdag 13 juni 2014
Ik ben oranje, merk ik (in Teeven z'n systeem dan)
Gevangenen zijn een proces aangegaan tegen staatssecretaris Teeven van Veiligheid en Justitie.
De reden is een vergaande verkilling en versobering van de bejegening. Ook gedetineerden die zich goed gedragen, moeten in hun cel blijven.
Ook het gevangenispersoneel is ongelukkig met het nieuwe regime. De cipiers hadden net geleerd dat ze de gevangenen tegemoet moesten treden met een 'motiverende bejegening'. Nu worden we weer sleutelbewaarders, klinkt het morrend.
Bron: De Volkskrant van woensdag 11 juni 2014.
Een gevangene zit in een van de drie volgende categorieën:
- groen gedrag, wordt beloond
- oranje gedrag levert na twee keer straf op
- rood gedrag betekent onmiddellijke straf
'Straf' houdt in: nog minder (groeps)activiteiten en nog meer in een gesloten cel verblijven.
'Oranje' gedrag, dat tot straf leidt, is het meest interessant, de Volkskrant noemt:
* Rondhangen
* Mild protesteren tegen het personeel
* Een woordenwisseling aangaan
* Gesloten, oneerlijk of onbetrouwbaar zijn
* Niet of weinig wassen, scheren, tandenpoetsen of schone kleding aantrekken
Allemaal gedrag dat mij ook tamelijk kenmerkt; behalve dan dat oneerlijk of onbetrouwbaar zijn. Maar al die andere zaken wel, op z'n tijd. 'Veel lezen' zal ook wel bij het 'oranje gedrag' van Teeven horen, vermoed ik.
Daarom dat ik moet constateren: ' Ik ben oranje '.
Niet 'voor Oranje' ( over voetbal heb ik verleden week al geschreven ), maar 'oranje gedrag' dus. Van gezonde autonomie getuigend gedrag, lijkt mij.
Wordt het niet tijd dat de (boeddhistisch) geestelijk verzorgers bij Justitie zich solidair gaan verklaren met de gevangenen? Met hun leerlingen en/of cliënten dus?
Jullie zijn toch zeker ook 'oranje'? Kom op, Varamitra, toon dat je een boeddhistisch leider bent.
De reden is een vergaande verkilling en versobering van de bejegening. Ook gedetineerden die zich goed gedragen, moeten in hun cel blijven.
Ook het gevangenispersoneel is ongelukkig met het nieuwe regime. De cipiers hadden net geleerd dat ze de gevangenen tegemoet moesten treden met een 'motiverende bejegening'. Nu worden we weer sleutelbewaarders, klinkt het morrend.
Bron: De Volkskrant van woensdag 11 juni 2014.
Een gevangene zit in een van de drie volgende categorieën:
- groen gedrag, wordt beloond
- oranje gedrag levert na twee keer straf op
- rood gedrag betekent onmiddellijke straf
'Straf' houdt in: nog minder (groeps)activiteiten en nog meer in een gesloten cel verblijven.
'Oranje' gedrag, dat tot straf leidt, is het meest interessant, de Volkskrant noemt:
* Rondhangen
* Mild protesteren tegen het personeel
* Een woordenwisseling aangaan
* Gesloten, oneerlijk of onbetrouwbaar zijn
* Niet of weinig wassen, scheren, tandenpoetsen of schone kleding aantrekken
Allemaal gedrag dat mij ook tamelijk kenmerkt; behalve dan dat oneerlijk of onbetrouwbaar zijn. Maar al die andere zaken wel, op z'n tijd. 'Veel lezen' zal ook wel bij het 'oranje gedrag' van Teeven horen, vermoed ik.
Daarom dat ik moet constateren: ' Ik ben oranje '.
Niet 'voor Oranje' ( over voetbal heb ik verleden week al geschreven ), maar 'oranje gedrag' dus. Van gezonde autonomie getuigend gedrag, lijkt mij.
Wordt het niet tijd dat de (boeddhistisch) geestelijk verzorgers bij Justitie zich solidair gaan verklaren met de gevangenen? Met hun leerlingen en/of cliënten dus?
Jullie zijn toch zeker ook 'oranje'? Kom op, Varamitra, toon dat je een boeddhistisch leider bent.
zaterdag 7 juni 2014
BOS radio nu ook geheel in het lieve-mensen-model. Zonder botsingen? En waar blijft de journalistiek?
Op de website van de BOS staat als nieuwsbericht:
Veranderingen bij de BOS. Ik citeer hun bericht van 6 juni
" BOS Radio staat voor een wijziging in de programmering. De nachtelijke uitzending van dinsdag op woensdag zal na de zomerperiode een andere opzet krijgen. Op de plek waar nu het reportageprogramma 'Hemelsbreed' (Radio 5, 0:00 - 0:30 uur) te horen is zal vanaf september een diepgravend interview geprogrammeerd worden. Dit programma draagt voorlopig de werktitel ‘De Nachtgast’.
In de nieuwe opzet krijgt een hoofdgast ruim een half uur de tijd om zijn of haar verhaal te doen. Het programma krijgt net als haar voorganger een duidelijk boeddhistisch karakter. ...
Begrippen als transformatie, samsara, moed, contemplatie en compassie zullen regelmatig passeren in het nachtelijke interview. Bekende en minder bekende gasten worden verleid tot een goed gesprek van mens tot mens. Een gesprek waarin ook best eens een stilte mag vallen.
...
Op dit moment wordt er gewerkt aan de invulling van het concept. Het is de nadrukkelijke bedoeling om klank, kleur en inhoud maximaal te laten aansluiten bij iedereen die open staat voor het boeddhisme. Met andere woorden: mooie, persoonlijke gesprekken met boeddhistische thema’s als vertrekpunt. Gesprekken die de kern raken en de luisteraar bij blijven. "
Ik ben nogal ongelukkig over deze beleidswijziging; en geloof niet in de onvermijdelijkheid er van.
Fijn dat er ook best eens een stilte mag vallen. Maar mag er ook af en toe eens een klap vallen; overdrachtelijk uiteraard: dat men het grondig met elkaar oneens is?
Dat lijkt niet in de formule te passen. Zelfs het niet met elkaar eens zijn lijkt ongepast, want het gaat niet om meningen, maar om 'gevoelens'.
Een gesprek tussen een aanhanger van de Dalai Lama en een van Dorje Shugden komt niet in aanmerking, vrees ik. Of een gesprek tussen zo'n aanhanger en een Theravada-boeddhist die die Tibetaanse ruzie maar raar vindt, zoals recent in *OpenBoeddhisme*
Hemelsbreed is - of was - het meest boeddhistische van alle BOS-programma's; zeker uitgesprokener dan de televisie maar ook meer dan de OBA Live van 19 tot 20 uur op de dinsdagavond (die ik trouwens ook al gesprekken tussen twee, en een enkele keer drie, mensen zijn; ik zie het onderscheidene niet zo zeer). En dan wordt minder omdat vooral 'interessante mensen' het gesprek mogen voeren. Waar blijft de saaie, maar degelijke, boeddhist?
Hemelsbreed is - of was - ook het meest journalistieke van alle BOS-programma's. Een functie die toch al niet dik gezaaid is in boeddhistisch Nederland.
Het zou echt treurig zijn als deze functie verloren gaat.
Wat dat betreft begrijp ik iets niet:
Begin dit jaar werd aangekondigd dat eens per maand in 'Hemelsbreed' Marlous Lazal de boeddhistische actualiteit (in Nederland) doornam. Dat is een paar keer ook zo gebeurd (het was al minder dan toen de BOS nog op zaterdagmiddag uitzond), maar minstens één keer was het onderdeel van 'OBA Live' van 19 tot 20 uur; toeval of beleidswijziging?
Nu lijkt het helemaal te verdwijnen.
Doet de actualiteit er niet meer toe? Doet wat er gebeurt bij de (lokale) sangha's niet meer toe?
Dit bericht is ook (bewerkt en waarschijnlijk met de antwoorden op telefonische/email-vragen) in het Boeddhistischdagblad ' verschenen, zie BD 6 juni .
In dit artikel zegt hoof radio Maurice Laparlière:
‘ Hemelsbreed is, met bijna altijd drie items per uitzending, en radiomakers die van Limburg tot Groningen het hele land door reizen om hun gesprekspartners te interviewen en hun producties zelf monteren, een redelijk kostbaar programma .... '
Telefonische interviews met inkorting tot de juiste lengte lijkt me helemaal niet zo arbeidsintensief. Dan maar een kleiner aantal langere interviews vergeleken met het aantal nu.
En ik denk dat er duurdere presentatoren gaan komen dan de huidige, type bekende Nederlanders, ex-politici of zo.
Het BD-artikel van vrijdag 6 juni leverde een verdrietige reactie op van BOS Radio medewerkster Marlous Lazal, die nu kort luidt " Einde van een tijdperk en hopelijk nog begin van iets nieuws", maar kort na plaatsing langer was, onder andere over haar teleurstelling dit hier te vernemen na 12 jaar medewerkster te zijn geweest (dit schrappen zonder het te vermelden is - helaas - gebruikelijk bij het BD, ik vind het ook een voorbeeld van de slijmerigheid van het BD).
Aan het eind van het artikel in het BD zegt Maurice: ‘ We gaan het nieuwe programma op een wijze maken, met een presentator die vanuit zijn of haar boeddhistische hart het gesprek aangaat en ook zaken uit het eigen leven durft te benoemen, dat luisteraars het gevoel krijgen dat het speciaal voor hem of haar gemaakt is. Dat je nog even in de auto blijft zitten om het eind te willen horen ’.
Hier word ik eerlijk gezegd niet goed van, vooral dat 'uit het hart', net zo als het 'van mens tot mens '. De as van de historische Boeddha zou zich in z'n urn omdraaien als hij dit hoorde. Hij had het immers vooral over 'het lijden en het einde van het lijden', en dat is andere koek.
Steeds meer mensen zullen dit program niet 's nachts van twaalf tot half één volgen (dan slaapt een fatsoenlijk boeddhist) maar een van de dagen erna via de podcast. Het gevoelige middagnacht toontje is dan ook helemaal niet nodig. En dan nog, een boeddhistische omroep mag toch wel laten merken dat ze anders is?
Tot slot: na december 2015 verdwijnt de BOS uit de ether. Als ik iets lees over wat ze vanaf 2016 willen gaan doen, dan lijkt het impliciet steeds om de televisie te gaan.
Continueren van ‘De Nachtgast’ na december 2015 zie ik niet gebeuren; het is toekomstloos.
Terwijl ik had gehoopt dat men zich zou richten op het maken van podcasts, in combinatie met een website. Zoals de graag door mij beluisterde en (gelezen) 'Buddhist Geeks ' en de 'Secular Buddhist Association '. Samen met bloggers en andere vrijwilligers, was mijn voorstel.
Ik zie absoluut niet hoe de nieuwe voor komend seizoen aangekondigde formule anticipeert op een omroepmiddelen-loze toekomst van een boeddhistische radio.
Veranderingen bij de BOS. Ik citeer hun bericht van 6 juni
" BOS Radio staat voor een wijziging in de programmering. De nachtelijke uitzending van dinsdag op woensdag zal na de zomerperiode een andere opzet krijgen. Op de plek waar nu het reportageprogramma 'Hemelsbreed' (Radio 5, 0:00 - 0:30 uur) te horen is zal vanaf september een diepgravend interview geprogrammeerd worden. Dit programma draagt voorlopig de werktitel ‘De Nachtgast’.
In de nieuwe opzet krijgt een hoofdgast ruim een half uur de tijd om zijn of haar verhaal te doen. Het programma krijgt net als haar voorganger een duidelijk boeddhistisch karakter. ...
Begrippen als transformatie, samsara, moed, contemplatie en compassie zullen regelmatig passeren in het nachtelijke interview. Bekende en minder bekende gasten worden verleid tot een goed gesprek van mens tot mens. Een gesprek waarin ook best eens een stilte mag vallen.
...
Op dit moment wordt er gewerkt aan de invulling van het concept. Het is de nadrukkelijke bedoeling om klank, kleur en inhoud maximaal te laten aansluiten bij iedereen die open staat voor het boeddhisme. Met andere woorden: mooie, persoonlijke gesprekken met boeddhistische thema’s als vertrekpunt. Gesprekken die de kern raken en de luisteraar bij blijven. "
Ik ben nogal ongelukkig over deze beleidswijziging; en geloof niet in de onvermijdelijkheid er van.
Fijn dat er ook best eens een stilte mag vallen. Maar mag er ook af en toe eens een klap vallen; overdrachtelijk uiteraard: dat men het grondig met elkaar oneens is?
Dat lijkt niet in de formule te passen. Zelfs het niet met elkaar eens zijn lijkt ongepast, want het gaat niet om meningen, maar om 'gevoelens'.
Een gesprek tussen een aanhanger van de Dalai Lama en een van Dorje Shugden komt niet in aanmerking, vrees ik. Of een gesprek tussen zo'n aanhanger en een Theravada-boeddhist die die Tibetaanse ruzie maar raar vindt, zoals recent in *OpenBoeddhisme*
Hemelsbreed is - of was - het meest boeddhistische van alle BOS-programma's; zeker uitgesprokener dan de televisie maar ook meer dan de OBA Live van 19 tot 20 uur op de dinsdagavond (die ik trouwens ook al gesprekken tussen twee, en een enkele keer drie, mensen zijn; ik zie het onderscheidene niet zo zeer). En dan wordt minder omdat vooral 'interessante mensen' het gesprek mogen voeren. Waar blijft de saaie, maar degelijke, boeddhist?
Hemelsbreed is - of was - ook het meest journalistieke van alle BOS-programma's. Een functie die toch al niet dik gezaaid is in boeddhistisch Nederland.
Het zou echt treurig zijn als deze functie verloren gaat.
Wat dat betreft begrijp ik iets niet:
Begin dit jaar werd aangekondigd dat eens per maand in 'Hemelsbreed' Marlous Lazal de boeddhistische actualiteit (in Nederland) doornam. Dat is een paar keer ook zo gebeurd (het was al minder dan toen de BOS nog op zaterdagmiddag uitzond), maar minstens één keer was het onderdeel van 'OBA Live' van 19 tot 20 uur; toeval of beleidswijziging?
Nu lijkt het helemaal te verdwijnen.
Doet de actualiteit er niet meer toe? Doet wat er gebeurt bij de (lokale) sangha's niet meer toe?
Dit bericht is ook (bewerkt en waarschijnlijk met de antwoorden op telefonische/email-vragen) in het Boeddhistischdagblad ' verschenen, zie BD 6 juni .
In dit artikel zegt hoof radio Maurice Laparlière:
‘ Hemelsbreed is, met bijna altijd drie items per uitzending, en radiomakers die van Limburg tot Groningen het hele land door reizen om hun gesprekspartners te interviewen en hun producties zelf monteren, een redelijk kostbaar programma .... '
Telefonische interviews met inkorting tot de juiste lengte lijkt me helemaal niet zo arbeidsintensief. Dan maar een kleiner aantal langere interviews vergeleken met het aantal nu.
En ik denk dat er duurdere presentatoren gaan komen dan de huidige, type bekende Nederlanders, ex-politici of zo.
Het BD-artikel van vrijdag 6 juni leverde een verdrietige reactie op van BOS Radio medewerkster Marlous Lazal, die nu kort luidt " Einde van een tijdperk en hopelijk nog begin van iets nieuws", maar kort na plaatsing langer was, onder andere over haar teleurstelling dit hier te vernemen na 12 jaar medewerkster te zijn geweest (dit schrappen zonder het te vermelden is - helaas - gebruikelijk bij het BD, ik vind het ook een voorbeeld van de slijmerigheid van het BD).
Aan het eind van het artikel in het BD zegt Maurice: ‘ We gaan het nieuwe programma op een wijze maken, met een presentator die vanuit zijn of haar boeddhistische hart het gesprek aangaat en ook zaken uit het eigen leven durft te benoemen, dat luisteraars het gevoel krijgen dat het speciaal voor hem of haar gemaakt is. Dat je nog even in de auto blijft zitten om het eind te willen horen ’.
Hier word ik eerlijk gezegd niet goed van, vooral dat 'uit het hart', net zo als het 'van mens tot mens '. De as van de historische Boeddha zou zich in z'n urn omdraaien als hij dit hoorde. Hij had het immers vooral over 'het lijden en het einde van het lijden', en dat is andere koek.
Steeds meer mensen zullen dit program niet 's nachts van twaalf tot half één volgen (dan slaapt een fatsoenlijk boeddhist) maar een van de dagen erna via de podcast. Het gevoelige middagnacht toontje is dan ook helemaal niet nodig. En dan nog, een boeddhistische omroep mag toch wel laten merken dat ze anders is?
Tot slot: na december 2015 verdwijnt de BOS uit de ether. Als ik iets lees over wat ze vanaf 2016 willen gaan doen, dan lijkt het impliciet steeds om de televisie te gaan.
Continueren van ‘De Nachtgast’ na december 2015 zie ik niet gebeuren; het is toekomstloos.
Terwijl ik had gehoopt dat men zich zou richten op het maken van podcasts, in combinatie met een website. Zoals de graag door mij beluisterde en (gelezen) 'Buddhist Geeks ' en de 'Secular Buddhist Association '. Samen met bloggers en andere vrijwilligers, was mijn voorstel.
Ik zie absoluut niet hoe de nieuwe voor komend seizoen aangekondigde formule anticipeert op een omroepmiddelen-loze toekomst van een boeddhistische radio.
Boeddhisme en voetbal & boeddhistisch voetballen,
Het komende Wereldkampioenschap voetballen van 12 juni tot 13 juli is goede aanleiding te zoeken naar het verband tussen voetbal en boeddhisme.
Wat gedachten.
Messi lijkt me een echte Zennie: grillig, creatief en plotseling verlicht.
Theravadins zitten meer in de achterhoede
En Tibetaans boeddhisten? Moet ik eigenlijk meer aan trainers denken, met al hun systemen; aan van Gaal bijvoorbeeld, met z'n notitieboekje.
Algemeen: voetballen met compassie? Of moet de wedstrijd worden voorafgegaan door een kwartiertje beoefenen van liefdevolle vriendelijkheid voor zichzelf en de tegenpartij?
Maar mindfulness is ook nodig. Daar zijn vast wel cursussen voor: mindfulness voor voetballers, je kan het niet zo gek bedenken of er is wel een mindfulness-cursus voor (er is zelfs 'mindfulness voor boeddhisten'). Zie bijvoorbeeld het boek 'SportMindfulness '.
Ook het supplement van vipassana, de samatha zeker ook: concentratie, bij sporters steeds meer 'focussen' genoemd.
Maar het kan ook anders: boeddhistisch voetballen.
De regels blijven dezelfde, er wordt ook niet van andere (mentale) inzet uitgegaan; ook niet van het altruïstische (zoals ik soms met m'n kleinkinderen) de ander graag willen laten winnen. Dat mag ook en is wenselijk maar daar gaat het even niet over.
Kenmerkend is dat uit wordt gegaan van een ander doel; het resultaat wordt anders bepaald.
Bij 'boeddhistisch voetballen' moet de bal zoveel mogelijk in eigen doel worden geschoten. Doelpunten door de tegenpartij gemaakt worden door de scheids ongeldig verklaard.
Dat lijkt makkelijk maar uiteraard moet tegelijk voorkomen worden dat de tegenpartij nog meer doelpunten in eigen doel maakt.
Daarbij wordt opnieuw, net als bij 'gewoon voetbal', het grote en complicerende belang van de buitenspelregel duidelijk. Want als een speler dicht bij het vijandelijke doel komt om te voorkomen dat de tegenpartij de bal achteruit speelt richting eigen doel, dan staat hij (of zij) heel makkelijk buitenspel.
Ik zou zeggen: probeer dit nieuwe spel te visualiseren.
Of probeer er varianten op te bedenken. Bijvoorbeeld dat een doelpunt in het eigen goal voor twee geldt, en dat in het doel van de tegenpartij voor één punt; tenslotte zijn er bij het basketbal ook tweepunters en driepunters.
Wat gedachten.
Messi lijkt me een echte Zennie: grillig, creatief en plotseling verlicht.
Theravadins zitten meer in de achterhoede
En Tibetaans boeddhisten? Moet ik eigenlijk meer aan trainers denken, met al hun systemen; aan van Gaal bijvoorbeeld, met z'n notitieboekje.
Algemeen: voetballen met compassie? Of moet de wedstrijd worden voorafgegaan door een kwartiertje beoefenen van liefdevolle vriendelijkheid voor zichzelf en de tegenpartij?
Maar mindfulness is ook nodig. Daar zijn vast wel cursussen voor: mindfulness voor voetballers, je kan het niet zo gek bedenken of er is wel een mindfulness-cursus voor (er is zelfs 'mindfulness voor boeddhisten'). Zie bijvoorbeeld het boek 'SportMindfulness '.
Ook het supplement van vipassana, de samatha zeker ook: concentratie, bij sporters steeds meer 'focussen' genoemd.
Maar het kan ook anders: boeddhistisch voetballen.
De regels blijven dezelfde, er wordt ook niet van andere (mentale) inzet uitgegaan; ook niet van het altruïstische (zoals ik soms met m'n kleinkinderen) de ander graag willen laten winnen. Dat mag ook en is wenselijk maar daar gaat het even niet over.
Kenmerkend is dat uit wordt gegaan van een ander doel; het resultaat wordt anders bepaald.
Bij 'boeddhistisch voetballen' moet de bal zoveel mogelijk in eigen doel worden geschoten. Doelpunten door de tegenpartij gemaakt worden door de scheids ongeldig verklaard.
Dat lijkt makkelijk maar uiteraard moet tegelijk voorkomen worden dat de tegenpartij nog meer doelpunten in eigen doel maakt.
Daarbij wordt opnieuw, net als bij 'gewoon voetbal', het grote en complicerende belang van de buitenspelregel duidelijk. Want als een speler dicht bij het vijandelijke doel komt om te voorkomen dat de tegenpartij de bal achteruit speelt richting eigen doel, dan staat hij (of zij) heel makkelijk buitenspel.
Ik zou zeggen: probeer dit nieuwe spel te visualiseren.
Of probeer er varianten op te bedenken. Bijvoorbeeld dat een doelpunt in het eigen goal voor twee geldt, en dat in het doel van de tegenpartij voor één punt; tenslotte zijn er bij het basketbal ook tweepunters en driepunters.
zondag 1 juni 2014
Evalueren van het recente bezoek van de Dalai Lama; en twijfel aan de zin van Nederland langskomende boeddhistische celebrities in het algemeen
In een blog van 14 februari schreef ik 'Waarom ik niet naar de dalai Lama ga, denk ik '
Deze mededeling plaatste ik ook op een boeddhistisch discussieforum van LinkedIn, waar het de nodige reacties op riep: van degenen die wel en van degenen die niet zouden gaan.
Uiteindelijk ging ik niet; en daar heb ik geen spijt van, de aanblik van Erica Terpstra is me bijvoorbeeld nu bespaard gebleven.
Een paar dagen na het weekend dat de Dalai Lama in Nederland was, stelde ik in hetzelfde discussieforum in LinkedIn voor, dit bezoek te evalueren.
Omdat het formeel een besloten groep is, beperk ik me tot twee eigen bijdragen:
de 1e (van 14 mei) en de 31e (van 27 mei) van de reacties.
Waarbij wel gezegd moet worden dat een groot deel van de reacties zoals gebruikelijk off-topic was (over de BUN en zo), maar er ook reacties waren die een positief effect van het bezoek van HHDL constateerden. Ik ben subjectief, dat realiseer ik me goed.
" Nu de Dalai Lama weer Nederland heeft verlaten, is het wellicht goed dat de bij dit bezoek betrokkenen deze dagen te evalueren. Ieder vanuit zijn of haar doelstelling en rol uiteraard:
* Voor de historische waarheid (als die ook mee mag doen): of het beeld van de altijd
vredelievende Dalai Lama nu adequater genuanceerd is?
* De bezoekers of ze gelukkiger zijn geworden?
* De boeddhistische vleugel van het organiserend comité naast de winst- (of verlies-)
rekening de vraag of de centrale boodschap van de Dalai Lama (het gaat om ethiek
van compassie, de religie voorbij) verdere aanhang heeft gekregen?
* De ICT-vleugel van dit comité of de Nederlandse politiek meer begrip voor
de Tibetaanse problematiek heeft gekregen; en het aantal getekende petities?
* De Shugden-aanhangers of hun visie vruchtbaar aandacht heeft gekregen?
* Voor mij is het meest relevant of de Dharma en de kennis daarvan in Nederland er mee
gediend is? Zie daarvoor m'n blog
http://joopromeijn.blogspot.nl/2014/05/wedergeboorte-en-reincarnatie-toch-al.html ".
Reactie van 27 mei:
"Het is nu 15 dagen geleden dat de Dalai Lama Nederland weer heeft verlaten.
Ik heb niet de indruk dat hij een diep spoor heeft getrokken. Bij de sociale media lees ik er niets meer over, maar ook de website van Maitreya heeft het er niet over, kennelijk geen nieuwe aanwas gekregen. Het laatste artikel over het bezoek in het Boeddhistisch Dagblad dateert al weer van 15 mei, vier dagen na z'n vertrek dus: zo snel is de belangstelling verdwenen.
Kortom: dit bezoek was een strovuur.
Begrijpelijk ook wel, behalve de sensatie hem live te hebben meegemaakt was er inhoudelijk niet veel, eerdere YouTube video's bekijken of zijn boeken lezen is wel zo effectief om te weten wat zijn interpretatie van het Boeddhisme is.
Het beste verslag was dat van Geertje Couwenbergh op de site van Bodhitv: De Dalai Lama als Tuinkabouter .
In het algemeen zijn dit soort korte bezoeken van internationale boeddhistische celebrities aan Nederland tamelijk zinloos en ook wel bedenkelijk omdat er erg veel organisatorische energie van lokale mensen in gaat zitten die beter aan de Dharma besteed had kunnen worden. Ze genereren publiciteit maar dat is dan ook alles.
Straks komt Joan Halifax naar Nederland. Met een retraite die mij prima voorkomt.
Maar ook met een door de BOS gekaapt (je moet verplicht 'Vriend van de BOS worden' om binnen te kunnen komen) symposium dat een nogal oppervlakkige en ook weinig geëngageerde indruk maakt. Ik zie bv geen van de Nederlandse sprekers een "open letter" publiceren zoals Halifax deed in www.upaya.org/2011/01/open-letter-from-roshi-regarding-eido-shimano/
En dan komt al weer - de evenementen overlappen elkaar deels - Sogyal Rinpoche (beroemd maar ook een womanizer) even aangevlogen voor een weekend, maar ook voor een door 'Awake' georganiseerde avond onder de titel 'Timeless wisdom for a new generation': een lezing door Sogyal Rinpoche, met muzikale omlijsting door DJ Isis.
Het is de manier van omgaan van en met popsterren; ik geloof er niets van dat de meerderheid van de nieuwe generatie boeddhisten dit soort oppervlakkige ervaringen prefereert boven slow buddhism met diepgang. "
Deze reactie is ook al weer van een kleine week geleden. Er kwam een reactie van iemand die het min of meer met me eens was, en ik had een gedachtewisseling met iemand die het met me oneens was. Mijn slotvraag daar was:
nam de DL zelf zijn bezoekers van de middagbijeenkomst (van 11 mei) wel serieus?
Hoeveel mensen zullen het de 11e mei aan iedereen uitgedeelde boek 'Vrij van religie' inmiddels gelezen hebben?
Ik heb er twee recente besprekingen van gelezen: die van Katinka Hesselink .
En die van Robert Keurntjes . Beide zijn de moeite waard.
Dat geldt ook voor de beschouwing van Jules Prast - ook direct na 11 mei geschreven - in zijn site.boeddhaweg.nl/2014/05/13/het-verdunde-boeddhisme-van-de-dalai-lama/ , met een interessante reactie door Rob Hogendoorn.
Maar goed, het is alweer drie weken geleden gebeurd; bijna niemand heeft het verder meer over dit bezoek.
Misschien vergis ik me en kunnen we over tien jaar lezen dat iemand getuigt, in mei 2014 geraakt en geïnspireerd te zijn door de woorden van de Dalai Lama en dat dat nog steeds bij haar doorwerkt.
Maar mijn indruk is dat deze man met z'n clowneske gedrag een tragisch figuur is geworden die nergens meer in gelooft: noch in een (bevrijdend) Tibetaans boeddhisme noch in (een vrij) Tibet.
Update
Mij werd in LinkedIn voor de voeten geworpen: "Wat betreft de compassie: Mensen ontlenen veel steun aan een figuur als de Dalai lama, ook als ze helemaal geen boeddhist zijn, belichaamd hij voor hen het goede en wijsheid. Voor anderen is dat de Paus of vul maar in wie of wat. Als mensen dat nu nodig hebben, omdat ze zelf nog niet zo ver zijn om tot inzichten en ervaringen te komen, dan is dat beter als niets. Mensen projecteren er een heleboel op, is dat onnozel? Is zo een oordeel begripvol voor de behoeften aan een voorbeeld?"
Als reactie geldt wat mij betreft een artikel over 'De dwepende mens' van Wilma de Rek: www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/3664346/2014/05/31/De-dwepende-mens.dhtml
Sub-Update
De link werkt alleen voor abonnees van de Volkskrant. Belangstellenden kan ik het artikel in pdf-vorm mailen.
Deze mededeling plaatste ik ook op een boeddhistisch discussieforum van LinkedIn, waar het de nodige reacties op riep: van degenen die wel en van degenen die niet zouden gaan.
Uiteindelijk ging ik niet; en daar heb ik geen spijt van, de aanblik van Erica Terpstra is me bijvoorbeeld nu bespaard gebleven.
Een paar dagen na het weekend dat de Dalai Lama in Nederland was, stelde ik in hetzelfde discussieforum in LinkedIn voor, dit bezoek te evalueren.
Omdat het formeel een besloten groep is, beperk ik me tot twee eigen bijdragen:
de 1e (van 14 mei) en de 31e (van 27 mei) van de reacties.
Waarbij wel gezegd moet worden dat een groot deel van de reacties zoals gebruikelijk off-topic was (over de BUN en zo), maar er ook reacties waren die een positief effect van het bezoek van HHDL constateerden. Ik ben subjectief, dat realiseer ik me goed.
" Nu de Dalai Lama weer Nederland heeft verlaten, is het wellicht goed dat de bij dit bezoek betrokkenen deze dagen te evalueren. Ieder vanuit zijn of haar doelstelling en rol uiteraard:
* Voor de historische waarheid (als die ook mee mag doen): of het beeld van de altijd
vredelievende Dalai Lama nu adequater genuanceerd is?
* De bezoekers of ze gelukkiger zijn geworden?
* De boeddhistische vleugel van het organiserend comité naast de winst- (of verlies-)
rekening de vraag of de centrale boodschap van de Dalai Lama (het gaat om ethiek
van compassie, de religie voorbij) verdere aanhang heeft gekregen?
* De ICT-vleugel van dit comité of de Nederlandse politiek meer begrip voor
de Tibetaanse problematiek heeft gekregen; en het aantal getekende petities?
* De Shugden-aanhangers of hun visie vruchtbaar aandacht heeft gekregen?
* Voor mij is het meest relevant of de Dharma en de kennis daarvan in Nederland er mee
gediend is? Zie daarvoor m'n blog
http://joopromeijn.blogspot.nl/2014/05/wedergeboorte-en-reincarnatie-toch-al.html ".
Reactie van 27 mei:
"Het is nu 15 dagen geleden dat de Dalai Lama Nederland weer heeft verlaten.
Ik heb niet de indruk dat hij een diep spoor heeft getrokken. Bij de sociale media lees ik er niets meer over, maar ook de website van Maitreya heeft het er niet over, kennelijk geen nieuwe aanwas gekregen. Het laatste artikel over het bezoek in het Boeddhistisch Dagblad dateert al weer van 15 mei, vier dagen na z'n vertrek dus: zo snel is de belangstelling verdwenen.
Kortom: dit bezoek was een strovuur.
Begrijpelijk ook wel, behalve de sensatie hem live te hebben meegemaakt was er inhoudelijk niet veel, eerdere YouTube video's bekijken of zijn boeken lezen is wel zo effectief om te weten wat zijn interpretatie van het Boeddhisme is.
Het beste verslag was dat van Geertje Couwenbergh op de site van Bodhitv: De Dalai Lama als Tuinkabouter .
In het algemeen zijn dit soort korte bezoeken van internationale boeddhistische celebrities aan Nederland tamelijk zinloos en ook wel bedenkelijk omdat er erg veel organisatorische energie van lokale mensen in gaat zitten die beter aan de Dharma besteed had kunnen worden. Ze genereren publiciteit maar dat is dan ook alles.
Straks komt Joan Halifax naar Nederland. Met een retraite die mij prima voorkomt.
Maar ook met een door de BOS gekaapt (je moet verplicht 'Vriend van de BOS worden' om binnen te kunnen komen) symposium dat een nogal oppervlakkige en ook weinig geëngageerde indruk maakt. Ik zie bv geen van de Nederlandse sprekers een "open letter" publiceren zoals Halifax deed in www.upaya.org/2011/01/open-letter-from-roshi-regarding-eido-shimano/
En dan komt al weer - de evenementen overlappen elkaar deels - Sogyal Rinpoche (beroemd maar ook een womanizer) even aangevlogen voor een weekend, maar ook voor een door 'Awake' georganiseerde avond onder de titel 'Timeless wisdom for a new generation': een lezing door Sogyal Rinpoche, met muzikale omlijsting door DJ Isis.
Het is de manier van omgaan van en met popsterren; ik geloof er niets van dat de meerderheid van de nieuwe generatie boeddhisten dit soort oppervlakkige ervaringen prefereert boven slow buddhism met diepgang. "
Deze reactie is ook al weer van een kleine week geleden. Er kwam een reactie van iemand die het min of meer met me eens was, en ik had een gedachtewisseling met iemand die het met me oneens was. Mijn slotvraag daar was:
nam de DL zelf zijn bezoekers van de middagbijeenkomst (van 11 mei) wel serieus?
Hoeveel mensen zullen het de 11e mei aan iedereen uitgedeelde boek 'Vrij van religie' inmiddels gelezen hebben?
Ik heb er twee recente besprekingen van gelezen: die van Katinka Hesselink .
En die van Robert Keurntjes . Beide zijn de moeite waard.
Dat geldt ook voor de beschouwing van Jules Prast - ook direct na 11 mei geschreven - in zijn site.boeddhaweg.nl/2014/05/13/het-verdunde-boeddhisme-van-de-dalai-lama/ , met een interessante reactie door Rob Hogendoorn.
Maar goed, het is alweer drie weken geleden gebeurd; bijna niemand heeft het verder meer over dit bezoek.
Misschien vergis ik me en kunnen we over tien jaar lezen dat iemand getuigt, in mei 2014 geraakt en geïnspireerd te zijn door de woorden van de Dalai Lama en dat dat nog steeds bij haar doorwerkt.
Maar mijn indruk is dat deze man met z'n clowneske gedrag een tragisch figuur is geworden die nergens meer in gelooft: noch in een (bevrijdend) Tibetaans boeddhisme noch in (een vrij) Tibet.
Update
Mij werd in LinkedIn voor de voeten geworpen: "Wat betreft de compassie: Mensen ontlenen veel steun aan een figuur als de Dalai lama, ook als ze helemaal geen boeddhist zijn, belichaamd hij voor hen het goede en wijsheid. Voor anderen is dat de Paus of vul maar in wie of wat. Als mensen dat nu nodig hebben, omdat ze zelf nog niet zo ver zijn om tot inzichten en ervaringen te komen, dan is dat beter als niets. Mensen projecteren er een heleboel op, is dat onnozel? Is zo een oordeel begripvol voor de behoeften aan een voorbeeld?"
Als reactie geldt wat mij betreft een artikel over 'De dwepende mens' van Wilma de Rek: www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/3664346/2014/05/31/De-dwepende-mens.dhtml
Sub-Update
De link werkt alleen voor abonnees van de Volkskrant. Belangstellenden kan ik het artikel in pdf-vorm mailen.
Abonneren op:
Posts (Atom)