Nieuwe wegen - Geschreven en ongeschreven teksten

Ik had het gezegd, nietwaar, aan het eind van m'n vorige blog: geen volgend 'Maandblad Boeddhisme' in januari? Wat dan wel, als er iets komt, hangt af van wat ik tegenkom.
Bijvoorbeeld dit:

Bericht, op 16 december geplaatst op de Nederlandse Boeddhisten Netwerk pagina van Facebook:

De komende tijd wil ik me (in deze groep) zo weinig mogelijk meer bezig houden met misstanden in het Nederlands boeddhisme. Maar ook niet met gebabbel over plaatjes en praatjes.
Liever zet ik me in voor een zaak waar ik me echt zorgen over maak : de groeiende islam-haat en de groei van de PVV, waardoor we misschien na 15 maart of een vreselijk minister-president of een onbestuurbaar land krijgen.

Hoe, dat weet ik nog niet.
Wel is me duidelijk dat ik van andere boeddhisten niet veel kan verwachten. Ik heb in m'n blog een paar keer aandacht besteed aan de islam, de relatie tot het boeddhisme en de islamhaat; en ik heb aandacht besteed aan de bezorgdheid van Amerikaanse boeddhisten voor Donald Trump. Maar de respons hier is minimaal.

De politiek in? Heb ik al gedaan, lang geleden, dat is voorbij.
Er zijn de nodige bezorgde christenen, maar om me daar bij aan te sluiten is ook weer zo wat.
Ik zie wel hoe het zich ontwikkelt.


Naar aanleiding van een aantal reacties schreef ik een paar dagen later:

..., en anderen die reageerden, het was niet primair het doel van m'n bericht, reacties te ontlokken. Het was meer een mededeling dat ik meer buiten deze groep actief ga zijn. Of meer precies: proberen te zijn. Dus ... hoeft zich geen zorgen te maken.
Ik verwijt m'n medeboeddhisten (voor zover ik nog boeddhist ben) niets.
Op z'n hoogst dat 'we' ons niet realiseren tot de elite te behoren. En daardoor in een blanke cocon leven. Of in een ballon. En die barst vanzelf een keer.


En na een artikel over Boeddhabeelden:

Ja, mooi beschreven, vrolijk, nuchter.
Maar dan ...
Ik ben geen journalist, ik ben lezer die hiervan denkt: ja, zo gaat het ongeveer. Maar wat andere mensen doen en hebben met snuisterijen, interesseert me niet echt.
Ik probeer een beetje boeddhist te zijn, met een zelf geconstrueerd boeddhisme uiteraard, dat kan niet anders
En dan probeer ik me tot de misschien ooit geleefd hebbende Boeddha te verhouden die ik niet kan kennen en waar van niet één beeld een echte afbeelding is, want pas eeuwen later voor het eerst gemaakt.
Zo'n beeld (ik heb er ook een paar) laat ik weer achter me, net zo als ik dit artikel achter me laat, net zo als ik bijna alles van het boeddhisme achter me laat.


Dat was 2016.
Ik ga eerst maar eens het een en ander over Islam lezen, de Koran bijvoorbeeld. En over de geschiedenis van de groei van de Islam.
Met als richtsnoer de vraag voor mezelf die ik maar niet in kan voelen: waarom de behoefte anderen te bekeren tot jouw geloof?
Voor de mensen die zich zorgen maken dat ik dan moslim wordt: lijkt me zeer onwaarschijnlijk, veel te veel waarin ik dan zou moetengeloven. En ergens bij horen hoef ik ook niet meer.


En nu is het 2017.
Ik ontwaar twee actuele discussies:
* Die over het populisme, hier en nu toegespitst op de Kamerverkiezingen van maart a.s. Daar doe ik niet aan mee, daarover wordt zoveel ideologische onzin zonder enige sociologische onderbouwing te berde gebracht.
En ik heb ook geen enkele behoefte een soort opinieleider te zijn zoals ik tot voor kort t.a.v. boeddhisme probeerde te zijn.

* De Islam-discussie; die in werkelijkheid grotendeels een autochtonen-discussie over hun angsten is.
Ook weer zonder enige pretentie die discussie echt te beinvloeden schrijf ik nu soms wat reacties op de website van NieuwWij.
Deze vooral door VU-christenen bepaalde site gaat vaak over hun relatie met moslims, die er trouwens ook zelf teksten op publiceren.
Ik ga daar dan vanuit m'n oatheistisch-boeddhistische referentiekader op in.

Zoals deze vandaag over een interview met de landelijk secretaris van de Protestante Kerk Nederland
RENÉ DE REUVER: “DE KORAN EN DE BIJBEL LIJKEN OP ETHISCH VLAK OP ELKAAR”

Joop Romeijn op 1 januari 2017 om 09:20 uur
Het belang van boeken zoals de Bijbel en Koran wordt sterk overschat, zeker als het ethische zaken betreft. Ethiek is een zaak van de levende religie, niet van heilige teksten.
Zeker, deze relativering maakt bv de Koran niet van zichzelf; maar de (boeddhistische) Lotus Sutra verabsoluteert zichzelf ook.
Heilige teksten bieden inspiratie en troost, dat is genoeg; als ze gebruikt worden ter rechtvaardiging van gedrag dan is dat altijd omdat bepaalde mensen daar (niet-religieus) belang bij hebben.
Verder is het naief en dom om er van uit te gaan dat de islam een religie is die ook vrede wil
(Trouwens, wil het christendom dat dan? Sommige christenen maar dat is wat anders)
Werkelijk onbevangen zou het zijn om in gesprekken met moslims te achterhalen wat hen bezig houdt, vanuit de positie van niet weten dus.

Bron: http://www.nieuwwij.nl/opinie/rene-reuver-koran-en-bijbel-lijken-op-ethisch-vlak-op-elkaar/ Zesde commentaar
Toch nog een beetje boeddhistisch, nietwaar?

Zouden we ook nog eens een inhoudelijke tekst van de voorzitter van de BUN over de islam mogen verwachten? En bedoel ik geen beleefdheidspraatje over interreligieuze samenwerking.
Want het zou toch kunnen dat ook sommige Nederlandse boeddhisten zich zorgen maken? Ik durf bv niet te garanderen dat er geen boeddhistische PVV-stemmers zijn.