Kom op, brave boeddhisten, doe eens wat polemisch !

Deze titel is een vrije vertaling van een recent artikel van Glenn Wallis
' Come On, X-Buddhists, Pump Up the Polemos! '. Zie hier .
‘Polemos’ was in de griekse mythologie de daemon of god van de (burger)strijd; het mag ook als ‘confrontatie’ worden vertaald.
Wallis roept de X-Boeddhisten, (‘ Brave Boeddhisten ’ noem ik ze, vrij in het Nederlands vertaald) en bijna alle Westerse boeddhisten vallen eronder, op om eens wat polemischer te zijn.
Er zijn mensen in boeddhistich Nederland die vinden dat sommigen (met name ‘ongebondenen’) zich onheus uitlaten over andere boeddhisten, op de man spelen en zich daarmee onboeddhistisch (want onzuiver sprekend ) gedragen.
Deze mensen moeten eens wat van Glenn Wallis lezen, een amerikaans boeddholoog en zeer critisch boeddhist. Zie zijn websites www.nonplusx.com en speculativenonbuddhism.com

Een aantal passages uit dit tot polemiek oproepende artikel van Wallis :
...

"Is there any such thing as x-buddhistic polemics ? Or are x-buddhists too busy primming themselves with right speech, loving kindness, and equanimity to consider such nastiness? I can imagine my x-buddhist friends asking how I can even suggest that the perpetually-grinning paragons of compassion that are their beloved teachers would even want to engage in something as ‘un-buddhist’ as polemics.
Come to think of it, I have to ask them a question right back: Is it conceivable that your myriad x-buddhist values (compassion, right speech, renunciation, loving-kindness, forbearance, right thought, etc., etc., etc.) are precisely a passive form of polemics ? ...

A speculative non-buddhist thesis holds that x-buddhism is incapable of the self-critique that might permit what Benjamin refers to as a “genuine polemics” (more on this below). One reason for x-buddhism’s failure in this regard is the centripetal force that dharmic decision exerts on the thinking and behavior of all x-buddhists. To be an x-buddhists is to be reflexively beholden, affectively and cognitively, to the force of dharmic postulation. The x-buddhist is x-buddhist precisely insofar as s/he seeks—indeed, is impelled toward—the pure point of dharmic verity.

Decisional reflexivity explains why intra-buddhist discussions and debates are so vapid. It also explains why x-buddhist blogs, magazines, dharma talks, podcasts, websites, Facebook pages, about.com sermons, and all the rest are predictable to the point of brain-corroding monotony: all of them, no matter what their particular x represents, simply spin around and around, shoulder to shoulder, on the same reeling pulpit. For decision, as the speculative non-buddhist thesis goes, is a fecund supposition of uncircumventable validity that manifests as infinite iterations of ‘x-buddhism.’

This state of affairs can explain in one swoop both the insipid nature of intra- x-buddhist dialogue and the non-existence of robust contemporary Buddhist-Non- Buddhist (Christian, etc.) polemics.
...
... a question: Why do x-buddhists behave like such disingenuous duckies when debating their views? “


Nederlandse boeddhisten die niet van polemisch boeddhisme houden, doen dat mogelijk vanuit twee argumenten:
(1) Het is ‘onzuiver spreken’ en dus strijdig met het Edele Achtvoudige Pad
De derde pad-factor is ’ juist spreken ' ; met als subthema’s:
1. Onthouding van het vertellen van leugens
2. Onthouding van het spreken van lasterende taal
3. Onthouding van het spreken van harde woorden
4. Onthouding van onzinnig gepraat
Voorzover het de bezwaarmakers om het tweede subthema (lasterende taal) gaat, hebben ze een punt; mijn opvatting is: niet op de man spelen
Voorzover ze het echter hebben over het derde subthema (harde woorden) hebben ze in mijn opvatting ongelijk : het gaat bij de critici niet om stevige taal als doel op zich maar om de Dharma; vaak: terwille van de toekomstige ontwikkeling van het boeddhisme in Nederland die we niet in de uitverkoop willen zetten.

(2) Het is onaangenaam om te horen, boeddhisten zijn toch van ‘liefdevolle vriendelijkheid’, dus aardig zijn tegen elkaar. (Om het maar niet over het modieuze ‘respect’ te hebben). Mijn reactie daarop: O ja? Waarom? De Boeddha was (in de Pali Canon en m.i. ook in heel wat Mahayana Sutra’s) bepaald niet soft tegen degenen die zaken beweerden in strijd met de Dhamma/Dharma.

Merkwaardig is daarentegen dat aan onzinnig gepraat (ook wel genoemd ‘gebabbel’), nauwelijks erg wordt gevonden door vertegenwoordigers van het georganiseerde boeddhisme.

De voordelen van ‘polemisch boeddhisme’ zijn er duidelijk ook: ze scherpen de geest, maken duidelijk wat de waarde van de Dharma nu eigenlijk is, voor zowel schrijver als lezer/toehoorder.
En het vermindert het oubollige karakter wat het boeddhisme de laatste jaren in Nederland toch wel heeft gekregen. In het verlengde daarvan: in onze (Westerse) cultuur vinden allerlei veranderingen plaats, de vorm die de Dharma daarin krijgt moet ook veranderen; niet omdat veranderen op zich zo positief is maar omdat de context van de Dharma, van het reeel bestaande boeddhisme verandert. De verandering kan alleen in discussie plaatsvinden.


Dus: Kom op, brave boeddhisten, doe eens wat polemisch !