"Het BD heeft daaronder vandaag inderdaad een aantal reacties verwijderd die niet op de inhoud ingingen en strijdig waren met de uitgangspunten van respect en fatsoen. Daar heb ik geen probleem mee."
Wat hij niet schreef en misschien niet wist was dat het BD niet alleen reacties had verwijderd maar tevens één van de reageerders in de ban had gedaan. (Een door mij gewaardeerd Zen- en Geenzen-beoefenaar die met voor- èn achternaam ondertekende. Dat was ik niet, ik was al eerder uitgesloten van die mogelijkheid, achteraf een blessing in disguise , net als een paar andere mensen).
De vraag is of Paus Franciscus de kolommen van het BD nog kan halen.
Die heeft immers in een toespraak verleden week z'n medewerkers van de curie behoorlijk geschoffeerd in een taal 'strijdig met de uitgangspunten van respect en fatsoen'.
De Volkskrant vatte de kwalen van het Vaticaan (volgens Franciscus) als volgt samen:
De vijftien ziekten van Vaticaanstad
1. Onsterfelijk, immuun en zelfs onmisbaar voelen
2. 'Martalismo' (van Marta), oftewel excessief werken
3. Mentale en spirituele 'verstening'
4. Excessieve planning
5. Slechte coördinatie, oftewel niet willen samenwerken
6. Spirituele alzheimer
7. Rivaliteit en verwaandheid
8. Existentiële schizofrenie
9. Geklets, gemopper en geroddel
10. Vergoddelijken van de bazen
11. Onverschilligheid naar anderen
12. Begrafenisgezichten
13. Accumuleren
14. Gesloten kringen, waar bij de groep horen belangrijker is dan horen bij Christus
15. Wereldse winst en exhibitionisme
Zo hoor je het niet veel van religieuze leiders. En van boeddhistische leiders (de Dalai Lama of André van der Braak bijvoorbeeld) al helemaal niet.
Update 28 dec. Een mooie samenvatting door Bas Heijne in de NRC, met als uitsmijter:
"Woorden zijn pas echt mooi als ze ook pijn doen."
==================================================================
Ik wens iedereen,
ook de redacteuren, de brave en enkele iets minder brave schrijvers van het BD,
ook de boeddhistische leiders en leraren en ongeorganiseerde boeddhisten,
ook de haar laatste levensjaar ingaande BOS,
ook de met haar identiteit worstelende BUN,
ook degenen die denken dat Thoughts are the Enemy,
ook de boeddhistische leiders en leraren en ongeorganiseerde boeddhisten,
ook de haar laatste levensjaar ingaande BOS,
ook de met haar identiteit worstelende BUN,
ook degenen die denken dat Thoughts are the Enemy,
en andere tobbers, een goed 2015 toe
==================================================================
Hieronder een langere (Engelstalige) versie van z'n toespraak.
Pope Francis: the fifteen 'diseases' of the Curia
Francis invites his collaborators to examine their conscience to confess their 'sins' in today's speech. He mentions vainglory and feeling essential, as well as 'spiritual Alzheimer's' and hoarding money and power. The Pope also speaks of closed circles and worldly profit, as well as the 'terrorism of gossip'
ANDREA TORNIELLI (Vatican City)
15 diseseases listed and explained, one by one in detail. In his second Christmas speech to the Roman Curia, Pope Francis identifies and explains 15 shades of sin, inviting everyone to ask for God's forgiveness. The same God who 'is born in poverty in a cave in Bethlehem to teach us the power of humility', and was welcomed not by the "chosen" people but by the "poor and simple". Pope Francis asks his collaborators to really examine their conscience in preparation for confession before Christmas.
Francis explains that these 'diseases' and 'temptations' do not only concern the Curia but 'are naturally a danger to every Christian and every curia, community, congregation, parish, and ecclesiastic movement'. The Pope, however, clearly identifies these as present within the environment where he has been living for 21 months now.
The Pope said that 'it would be good to think of the Roman Curia as a small model of the Church, that is as a "body" which earnestly attempts to be more alive, healthier, more harmonious and more united in itslef and in Christ every day". The Curia, like the Church, cannot live 'without having a vital, personal, authentic and solid relationship with Christ'. And a member of the Curia who does not draw from that every day will become a mere bureaucrat. He adds that ' we will talk about the list of diseases which, following the Fathers of the desert, will aid us in preparing for confession'.
The disease of feeling 'immortal' or 'essential'
'A curia that does not practice self-criticism, does not keep up to date, does not try to better itself, is an infirm Body'. The Pope mentions that a visit to cemeteries could help us see the names of many who 'maybe thought they were immortal, exempt and essential!'. It is the disease of those who 'turn into masters and feel superior to everyone rather than in the service of all people. It often comes from the pathology of power, the "Messiah complex" and narcissism'.
The disease of excessive activity
It is the disease of those who, like Martha in the Gospel, 'lose themselves in their work, inevitably neglecting "what is better"; sitting at Jesus' feet'. The Pope recalls that Jesus 'called his disciples to "rest a little", because neglecting necessary rest brings anxiety and stress'.
The diseases of mental and spiritual 'petrification'
It is the disease of those who 'lose their internal peace, their vivacity and audacity, to hide under papers and become "procedural machines" instead of men of God', unable to 'weep with those who weep and rejoice with those who rejoice!'.
The disease of overplanning
'When the apostle plans everything in detail' and believes that, through this, 'things progress effectively, thus becoming an accountant. Good planning is necessary but without falling into the temptation of wanting to enclose or steer the freedom of the Holy Spirit... it is always easier and more convenient to fall back on static and unchanged positions'.
The disease of bad coordination
It is the disease of members who 'lose the community among them, and the Body loses its harmonious functionality' becoming 'an orchestra producing undisciplined noise because its members do not cooperate and do not live communally and have team spirit'.
The disease of spiritual Alzheimer's
That is a 'progressive decline of spiritual faculties' which 'causes severe disadvantages to people', making them live in a 'state of absolute dependence on their, often imagined, views'. We can see this in those who have 'lost their memory' of their encounter with the Lord, in those who depend on their 'passions, whims and obsessions'.
The disease of rivalry and vainglory
'When the appearance, the colour of the vestments and the honours become the first objectives of life... It is the disease that leads us to become false men and women, living a false "mysticism" and false "quietism"'.
The disease of existential schizophrenia
It is the disease of those who live 'a double life, a result of the hypocrisy typical of mediocre people and of advancing spiritual emptiness, which degrees or academic titles cannot fill'. It often strikes us that some 'abandon the pastoral service and limit their activities to bureaucracy, losing touch with reality and real people. They thus create their own parallel world, where they set aside all that the others harshly teach' and live a 'hidden' and often 'dissolute' life.
The disease of gossip and chatter
'It takes hold of a person making them "sowers of discord" (like Satan), and, in many cases, "cold-blooded murderers" of the reputation of their colleagues and brothers. It is the disease of cowards, who do not have the courage to speak upfront and so talk behind one's back... Watch out against the terrorism of gossip!'.
The disease of deifying the leaders
It is the disease of those who 'court their superiors', becoming victims of 'careerism and opportunism' and 'live their vocation thinking only of what they must gain and not of what they must give'. It might also affects the superiors 'when they court some of their collaborators in order to gain their submission, loyalty and psychological dependence, but the final result is real complicity'.
The disease of indifference to others
'When each one thinks only of themselves and loses the truthfulness and warmth of human relationships. When the more experienced ones do not offer their knowledge to the service of less experienced colleagues. When, because of jealousy or cunning, we rejoice in seeing others fall, rather than lift them up and encourage them'.
The disease of the funeral face
It is the disease of people who are 'scowling and unfriendly and think that, in order to be serious, they must show a melancholic and strict face and treat others - especially those, whom they think are inferior - with rigidity, harshness and arrogance'. In reality, adds the Pope, 'theatrical strictness and sterile pessimism are often symptoms of fear and insecurity about themselves. The apostle must strive to be a polite, serene, enthusiastic and joyful person...'. Francis invites people to be full of humour and self-irony; 'How beneficial a healthy dose of humour can be!'
The disease of hoarding
'When the apostle seeks to fill an existential void in his heart by hoarding material possessions, not because of necessity, but only to feel secure'.
The disease of closed circles
When belonging to a clique becomes more important than belonging to the Body and, in some situations, than belonging to Christ himself. Even this disease starts from good intentions, but in time it enslaves all its members becoming "a cancer"'.
The disease of worldly profit and exhibitionism
'When the apostle turns his service into power, and his power into a commodity to gain worldly profits, or even more powers. It is the disease of those people who relentlessly seek to increase their powers. To achieve that, they may defame, slander and discredit others, even on newspapers and magazines. Naturally, that is in order to show off and exhibit their superiority to others'. A disease that 'badly hurts the Body because it leads people to justify the use of any means in order to fulfill their aim, often in the name of transparency and justice!'
Francis ended by recalling that he had once read that 'priests are like airplanes, they make the headlines only when they fall, but there are many who fly. Many criticise, and few pray for them'. He said this statement was 'very true, because it highlights the importance and the delicacy of our priestly ministry, and how much a single priest who 'falls' may hurt the whole body of the Church'.
Bron: La Stampa - Vatican Insider
4 opmerkingen:
Goed dat u deze censuurdrift bij het 'Boeddhistisch' Dagblad aankaart.
Ook ik kreeg een ban, omdat ik de vrijheid van godsdienst, die volgens een artikel, heerst in China in twijfel trok. Geen onvertogen woord gebruikt, louter feiten.
Het 'Boeddhistisch' Dagblad heeft volgens mij een verborgen politieke agenda.
Wobbe
Ik was er laatst weer eens, op het BD. Het niveau is volledig afwezig. Het is weinig meer dan een fabeltjeskrant of een knutselhoekje voor kleuters. Mensen strelen elkaars ego ('als jij mijn tekening mooi vindt, vind ik jouw tekening ook mooi') of proberen elkaar de loef af te steken. De redactie mengt zich te pas en te onpas in de commentaren, bijvoorbeeld om het volledig ontbreken van beleid te rechtvaardigen. De censuur van de samenstellers, een omlaaggevallen hoofdredacteur en een omhooggevallen webmaster, is volkomen willekeurig en absurd. Hij is inmiddels door bezoekers desondanks vrij efficiënt geïnternaliseerd en daarmee verworden tot zelfcensuur. Het BD is eigenlijk zonde van elke seconde die je er doorbrengt, tenzij je je af en toe een gezellig potje wilt ergeren. Dan is succes gegarandeerd :-). Misschien was de intentie ooit goed, maar met boeddhisme heeft het inmiddels allang niets meer te maken.
Ook ik ben door het Boeddhistisch Dagblad geband.
Niet omdat ik ook maar één overtogen woord heb geuit: Ik bezat de euvele moed om de redactie er openlijk op aan te spreken dat ze in een vierregelige biografie van onderzoeker Henk Blezer (Universiteit Leiden) vier feitelijke onjuistheden had vermeld.
Ik bezoek het BD af en toe, en blijf vaststellen dat wat de redactie doet helemaal niets met journalistiek te maken heeft. Ik heb in welke omgeving ook—wetenschap, journalistiek, boeddhistisch, niet-boeddhistich—nooit eerder een bron aangetroffen die zoveel feitelijke onjuistheden bevat.
Kennelijk zijn veel lezers, en mogelijk de redactie zelf, niet in staat—of niet bereid—vast te stellen hoe onbetrouwbaar de informatie is die het BD verspreidt. Het is opvallend te zien met hoe weinig zij zich tevreden stellen. Kennelijk nemen zij het boeddhisme niet serieus genoeg om aan feitelijke juistheid te hechten.
Dat het speelveld bij het BD niet vlak is mag niet verbazen: onafhankelijke, kritisch geesten zijn voor een redactie als deze bedreigend. Krijgen zij de ruimte, dan verhoogt dit onmiddellijk de eisen die aan de redactie zelf worden gesteld. En dat is een probleem: met name voor hoofdredacteur Joop Hoek geldt dat hij niet tot meer in staat is dan hij nu laat zien.
Hoek is niet de prominente misdaadverslaggever waarvoor hij zich uitgeeft. Drie uitspraken van de Raad voor de Journalistiek en de artikelen waarop deze uitspraken betrekking hebben spreken boekdelen over zijn werkwijze.
Allemaal waar wat jullie (Wobbe, Ron, Rob) zeggen, al geloof ik niet dat de redactie van het BD verborgen politieke agenda heeft.
De agenda is meer: alsmaar zoeken naar content.
Maar het gaat me ook om de toespraak van de Paus als voorbeeld van stevig (en creatief!) dingen zeggen; en dat dat niet meteen als 'onzuiver spreken' benoemd en afgekeurd hoeft te worden te worden.
Een reactie posten